«إِنَّ أَبِى يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ مَا سَقَيْتَ لَنَا .» قصص ، آيه ۲۵ .
پدرم تو را مى طلبد تا پاداش آب دادنت براى [ گوسفندان] ما را به تو بدهد .
موسى عليه السلام ، همراه او به خانه آنها رفت . معلوم شد دخترانى كه در كنار چاه آب ديده و به آنها كمك كرده بود ، فرزندان شعيبِ پيامبر هستند.
هنگامى كه موسى عليه السلام وارد خانه شعيب عليه السلام شد ، وقت شام بود و غذا آماده. حضرت شعيب به جوان تازه وارد ، تعارف كرد و فرمود :
يا شابُّ! إجلِس فَتَعَشِّ .
اى جوان! بنشين و شام بخور .
امّا موسى عليه السلام ، همچنان ايستاده بود و بر سرِ سفره نمى نشست و در پاسخ ميزبان گفت :
أَعُوذُ بِاللّهِ !
به خدا پناه مى برم!
شعيب عليه السلام كه از اين برخورد او شگفت زده شده بود ، گفت :
وَلِمَ ذلِكَ؟ أَلَستَ بِجائِعٍ؟
اين [ كار] براى چيست؟ مگر تو گرسنه نيستى؟
موسى عليه السلام در پاسخ گفت :
بَلى! وَلكِن أَخافُ أَن يَكُونَ هذا عِوَضَا لِما سَقِيتُ لَهُما ، وإنّا أهلُ بيتٍ لا نَبِيعُ شَيئا مِن عَمَلِ الآخرةِ بِمِلئِ الأرضِ ذَهبا !
آرى [ گرسنه ام] ، امّا مى ترسم كه اين شام در مقابل آب دادن [ گوسفندان ]براى آن دو دختر باشد ، و ما خاندانى هستيم كه هيچ عملى براى آخرت را به كره زمينِ انباشته

مى شود و انبياى الهى و رهروان كامل آنها از پذيرفتن پاداش هايى اين گونه نيز اجتناب مى كردند و نه تنها در مورد تبليغ ، بلكه در مورد هر كارى كه عمل اُخروى محسوب مى شود و براى خدا انجام داده اند ، حتى در سخت ترين شرايط اقتصادى ، حاضر نبودند پاداشى دريافت كنند . در اين باره ، داستان بسيار آموزنده اى از حضرت موسى عليه السلام نقل شده است كه در پى مى آيد .

داستانى از اخلاص موسى عليه السلام

حضرت موسى عليه السلام ، قبل از نبوّت ، پس از آن كه از چنگ فرعونيان گريخت ، با تحمّل مشكلات فراوان ، خود را به شهر «مَديَن» (شهر شعيب عليه السلام) رساند . در نزديكى هاى شهر ، چاه آبى بود كه شبان ها براى آب دادن گوسفندان خود ، اطراف آن جمع شده بودند . در كنار شبانان ، دو دختر را مشاهده كرد كه به چاه، نزديك نمى شوند . متوجّه شد كه آنان براى آب دادن گوسفندان خود ، نياز به كمك دارند . به آنها كمك كرد و گوسفندان ، سيراب شدند و دختران ، همراه گوسفندان خود بازگشتند. گرسنگى ، موسى عليه السلام را سخت آزار مى داد . دست به دعا برداشت و گفت :
«رَبِّ إِنِّى لِمَآ أَنزَلْتَ إِلَىَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ !» قصص ، آيه ۲۴
پروردگارا! من به هر خيرى كه به سويم بفرستى ، سختْ نيازمندم .
امام على عليه السلام در اين باره مى فرمايد :
فَوَاللّهِ ما سَأَلَ إلاّ خُبزا يَأكُلُه ! ^۱
سوگند به خدا كه موسى ، جز نانى براى خوردن درخواست نكرد .
در اين هنگام ، يكى از آن دو دختر ، بازگشت و به موسى عليه السلام گفت :