۲۵.امام باقر عليه السلامـ در نامه اش به سعد الخير ـ: اى برادر من! خداوند عز و جل براى تمام پيامبران ، جانشينانى از علما قرارداد تا آن كه را گمراه شده ، به هدايتْ فرا خوانند ، و بر آزارشان بردبارى كنند، دعوت الهى را اجابت نمايند ، و به سوى خداوند فرا خوانند. خدايت رحمت كند!
آنان را بشناس كه جايگاه والايى دارند ، هرچند در دنيا فرودست اند . آنان با كتاب خداوند ، مردگان را زنده ، و با نور الهى ، كوردلى را به بصيرتْ تبديل مى كنند. چه بسيار كشتگان ابليس را كه زنده كرده اند ، و چه بسيار سرگردان گمراهى را كه هدايت نموده اند! خون خود را نثار مى كنند تا مردم به هلاكت نيفتند ، و چه قدر براى مردم پراثرند و چه قدر مردم بر آنان جفاكارند و برايشان بى ثمر .
۲۶.امام كاظم عليه السلام :ـ آنان كه از ما گسسته و از ديدار ما محروم اند ـدين شناسى كه يتيمى از يتيمان ما را با آموزش آنچه او بدان نياز دارد ، نجات دهد، از هزار عابد براى ابليس ، دردآورتر است؛ زيرا همّت عابد ، تنها خودِ اوست، در حالى كه همّت دين شناس، علاوه بر خود ، مردان و زنان بنده خدا نيز هست تا آنان را از دست ابليس و مريدان او نجات بخشد . از اين روست كه او نزد خداوند ، از هزار هزار عابد مرد و هزار هزار عابد زن ، برتر است.
2 / 2
مبلّغى كه به تنهايى چون يك امّت محشور مى شود
۲۷.الاحتجاجـ به نقل از شريف بن سابق تفليسى، به نقل از حمّاد سَمْدَرى ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم: من وارد شهرهاى مشركان مى شوم . برخى از دوستان مى گويند : اگر در آن جا بميرى ، با آنان محشور خواهى شد.
[ امام صادق عليه السلام] به من فرمود : «اى حمّاد! اگر در آن جا باشى ، آيا امر [ امامت ]ما را يادآور مى شوى و [ مردم را ]به سوى آن فرا مى خوانى؟» .
گفتم : آرى .
فرمود : «هرگاه در اين شهرها (شهرهاى اسلامى) هستى ، آيا امر [ امامت ]ما را يادآور مى شوى و به سوى آن دعوت مى كنى؟» .
گفتم : نه.
فرمود : «اگر تو در آن جا (شهرهاى مشركان) بميرى ، به تنهايى چون يك امّت محشور مى شوى و نور تو پيشاپيش تو در حركت خواهد بود».
