۸۳.امام على عليه السلام :بندگان خدا! بدانيد كه پرهيزگاران [ مُردند و] بهره دنياى گذرا و آخرتِ ديرپا را بُردند . با مردم دنيا در دنياشان شريك گشتند ، و مردم دنيا در آخرت آنان، شركت نداشتند. در دنيا زيستند ، هرچه [ ساده تر و] نيكوتر، و نعمت دنيا را خوردند، هر چه [ حلال تر و ]بهتر . پس [ با همان زندگى ساده و خوراك پاك] از دنيا چون نازپروردگان نصيب بردند ، و چون سركشان، از نعمتِ آن برگرفتند . سپس از اين جهان، رخت بربستند با توشه اى كه به مقصدشان رسانَد ، و سودايى كه سودشان را فراهم گردانَد . در دنيا طعم لذّت زهد چشيدند، و يقين كردند كه فردا در آخرت، همسايه خدا گردند . دعايى از آنان برنتابد [ و به اجابت رسد] و بهره شان از لذّت، كاهش نيابد.

۸۴.امام على عليه السلامـ در تفسير آيه قرآن [ درباره ابراهيم] : «و در دنيا پاداشش را به او بخشيديم و قطعا او در آخرت [ نيز ]از شايستگان خواهد بود» ـ: هر كس براى خداوند متعال كار كند ، خداوند، پاداش او را در دنيا و آخرت به وى عطا مى كند ، و كارهاى مهم او را در هر دو جهان ، كفايت مى نمايد.

۸۵.امام على عليه السلام :خدايا! تو مى دانى آنچه از ما رفت، نه به خاطر رغبت در قدرت بود ، و نه از دنياى ناچيز، خواستنِ زيادت ؛ بلكه مى خواستيم نشانه هاى دين را به جايى كه بود، بنشانيم، و اصلاح را در شهرهايت ظاهر گردانيم، تا بندگان ستمديده ات را ايمنى فراهم آيد ، و حدود ضايع مانده ات اجرا گردد.

۸۳.الإمام عليّ عليه السلام :إعلَموا عِبادَ اللّهِ أنَّ المُتَّقينَ ذَهَبوا بِعاجِلِ الدُّنيا وآجِلِ الآخِرَةِ ، فَشارَكوا أهلَ الدُّنيا في دُنياهُم ، ولَم يُشارِكوا أهلَ الدُّنيا في آخِرَتِهِم ، سَكَنُوا الدُّنيا بِأَفضَلِ ما سُكِنَت ، وأكَلوها بِأَفضَلِ ما اُكِلَت فَحَظوا مِنَ الدُّنيا بِما حَظِيَ بِهِ المُترَفونَ ، وأخَذوا مِنها ما أخَذَهُ الجَبابِرَةُ المُتَكَبِّرونَ ، ثُمَّ انقَلَبوا عَنها بِالزّادِ المُبَلِّغِ وَالمَتجَرِ الرّابِحِ (المُربِحِ) ، أصابوا لَذَّةَ زُهدِ الدُّنيا في دُنياهُم ، وتَيَقَّنوا أ نَّهُم جيرانُ اللّهِ غَداً في آخِرَتِهِم ، لا تُرَدُّ لَهُم دَعوَةٌ ، ولا يَنقُصُ لَهُم نَصيبٌ مِن لَذَّةٍ . ^۱

۸۴.عنه عليه السلامفي قَولِهِ تَعالى :«وَ ءَاتَيْنَـهُ أَجْرَهُو فِى الدُّنْيَا وَ إِنَّهُو فِى الْأَخِرَةِ لَمِنَ الصَّــلِحِينَ»: فَمَن عَمِلَ لِلّهِ تَعالى أعطاهُ أجرَهُ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ ، وكَفاهُ المُهِمَّ فيهِما . ^۲

۸۵.عنه عليه السلام :اللّهُمَّ إنَّكَ تَعلَمُ أنَّهُ لَم يَكُنِ الَّذي كانَ مِنّا مُنافَسَةً في سُلطانٍ ، ولاَ التِماسَ شَيءٍ مِن فُضولِ الحُطامِ ، ولكِن لِنَرُدَّ المَعالِمَ مِن دينِكَ ، ونُظهِرَ الإِصلاحَ في بِلادِكَ ؛ فَيَأمَنَ المَظلومونَ مِن عِبادِكَ ، وتُقامَ المُعَطَّلَةُ مِن حُدودِكَ . ^۳