۷۷.امام على عليه السلام :يك دشمن [هم] بسيار است.

۷۸.امام على عليه السلام :«فرزندانم! بپرهيزيد از دشمنى با مردمان؛ چرا كه آنان ، از دو دسته خارج نيستند : خردمندى كه با شما حيله مى ورزد، يا نادانى كه به سرعت با شما تلافى مى كند . سخن، نَر است و پاسخ ، مادينه . هرگاه نر و ماده جمع گردند ، قهراً نتيجه اى [حاصل ]آيد» .
سپس اين شعر را سرود:


«كسى آبرويش محفوظ مى ماند كه به پاسخ [سخنش ]بينديشد /
آن كه با مردمان به نرمى رفتار كند ، به مقصد رسد .
آن كه حريم مردم را نگاه دارد ، آنان [نيز ]احترامش مى كنند /
و آن كه مردمان را تحقير كند ، احترامى نخواهد داشت».

۷۹.امام على عليه السلام :در دوستى با دوستت ، اندازه نگه دار ، چه بسا كه روزى دشمنت شود؛ و در دشمنى با دشمنت ، از حدّش تجاوز مكن ، چه بسا كه روزى دوستت گردد.

۸۰.امام سجاد عليه السلام :هرگز با كسى دشمنى مكن ، هرچند گمان برى كه به تو زيانى نمى رساند ، و به دوستى با هيچ كس بى رغبتى مكن ، هرچند كه تصوّر كنى كه سودى به تو نمى رساند؛ زيرا نمى دانى كه چه وقت به دوستت اميد دارى و نمى دانى كى از دشمنت ترسان مى شوى.

۸۱.لقمان ـ به پسرش ـ :پسركم ! با صد نفر دوست شو و با يك نفر هم دشمنى مكن.

۷۷.عنه عليه السلام :الواحِدُ مِنَ الأعداءِ كَثيرٌ . ^۱

۷۸.عنه عليه السلام :يا بَنِيَّ إيّاكُم وَمُعاداةَ الرِّجالِ؛ فَإنَّهُم لايَخلونَ مِن ضَربَينِ: مِن عاقِلٍ يَمكُرُ بِكُم ، أو جاهِلٍ يَعجَلُ عَلَيكُم ، وَالكَلامُ ذَكَرٌ، وَالجَوابُ اُنثى ، فَإذا اجتَمَعَ الزَّوجانِ فَلابُدَّ مِن النِّتاجِ . ثُمَّ أنشَأ يَقولُ:


سَليمُ العِرضِ مَن حَذِرَ الجَواباوَمَن دارَى الرِّجالَ فَقَد أصابا
وَمَن هابَ الرِّجالَ تَهَيَّبوهُوَمَن حَقَرَ الرِّجالَ فَلَن يُهابا^۲

۷۹.عنه عليه السلام :أحبِب حَبيبَكَ هَوناً ما؛ عَسى أن يَكونَ بَغيضَكَ يَوماً ما ، وَأبغِض بَغيضَكَ هَوناً ما؛ عَسى أن يَكونَ حَبيبَكَ يَوماً ما . ^۳

۸۰.الإمامُ زينُ العابدين عليه السلام :لاتُعادِيَنَّ أحَداً وَإن ظَنَنتَ أنَّهُ لايَضُرُّكَ، وَلا تَزهَدَنَّ في صَداقَةِ أحَدٍ وَإن ظَنَنتَ أنَّهُ لا يَنفَعُكَ ؛ فإنَّكَ لاتَدري مَتى تَرجُو صَديقَكَ ، وَلا تَدري مَتى تَخافُ عَدُوَّكَ . ^۴

۸۱.لقمان ـ لإبنه ـ :يا بُنِيَّ ، صاحِب مِئَةً وَلا تُعادِ واحِداً . ^۵