۱۹.اَلطَّيشُ يُنَكِّدُ العَيشَ ؛ (789)

۰.سبُك سرى (بى خردى) زندگى را دشوار مى كند .

۲۰.اَلاِعتِبارُ يُثمِرُ العِصمَةَ ؛ (879)

۰.عبرت آموزى ، نتيجه بخشِ ايمنى [از گناه و خطا] است .

۲۱.اَلنَّدَمُ عَلَى الخَطيئَةِ يَمحُوها ؛ (894)

۰.پشيمانى از خطا ، آن را از ميان مى برد .

۲۲.اَلغيبَةُ آيَةُ المُنافِقِ ؛ (899)

۰.غيبت كردن ، نشانه انسان دوروست .

۲۳.اَلقَناعَةُ أهنَأُ عَيشٍ ؛ (933)

۰.قناعت ، گواراترين زندگى است .

۲۴.اَلعُيُونُ مَصائِدُ الشَّيطانِ ؛ (950)

۰.[نگاه] چشم ها ، دام هاى شيطان اند .

۲۵.اَلمَرءُ مَخبُوءٌ تَحتَ لِسانِهِ ؛ (978)

۰.آدمى در زير زبانش پنهان است .

۲۶.اَلمَرءُ لا يَصحَبُهُ إلاَّ العَمَلُ ؛ (999)

۰.آدمى را همراهى جز عمل نباشد .

۲۷.اَلحَسُودُ لا يَسُودُ ؛ (1017)

۰.حسود ، سَرورى نمى يابد .

۲۸.اَلاِستِشارَةُ عَينُ الهِدايَةِ ؛ (1021)

۰.مشورت كردن ، سرچشمه هدايت است .

۲۹.اَلبَشاشَةُ حِبالَةُ المَوَدَّةِ ؛ (1075)

۰.

بيهوده كارى نتيجه نادانى است .

۹.اَلسَّخاءُ يَزرَعُ المَحَبَّةَ ؛ (306)

۰.بخشش ، بذر دوستى مى افشاند .

۱۰.اَلهَدِيَّةُ تَجلِبُ المَحَبَّةَ ؛ (316)

۰.هديه دادن ، دوستى مى آورد .

۱۱.اَلمَواعِظُ حَياةُ القُلُوبِ ؛ (321)

۰.موعظه، مايه حيات دل هاست .

۱۲.اَلعُجبُ رَأسُ الحَماقَةِ ؛ (348)

۰.خودپسندى ، سرآغاز كم خِرَدى است .

۱۳.أخُوكَ مُواسِيكَ فِى الشِّدَّةِ ؛ (420)

۰.برادر تو كسى است كه هنگام سختى با جان و مال به تو يارى رساند .

۱۴.اَلعَجَلُ يُوجِبُ العِثارَ ؛ (432)

۰.شتابكارى ، موجب لغزش است .

۱۵.اَلمَرءُ ابنُ ساعَتِهِ ؛ (447)

۰.آدمى فرزندِ زمان خويش است .

۱۶.اَلحازِمُ مَن دارى زَمانَهُ ؛ (503)

۰.دورانديش، كسى است كه با زمانه اش مدارا كند .

۱۷.اَلمَطامِعُ تُذِلُّ الرِّجالَ ؛ (633)

۰.طمع ها ، مردان را خوار مى سازد .

۱۸.اَلمَنُّ يُفسِدُ الإحسانَ ؛ (784)

۰.منّت گذاشتن ، عمل نيك را تباه مى كند .