۱۵۷.أَبخَلُ النّاسِ مَن بَخِلَ بِالسَّلامِ ؛ (3200)
۰.بخيل ترينِ مردم، كسى است كه از سلام كردن بخل ورزد .
۱۵۸.أَشَدُّ مِنَ المَوتِ طَلَبُ الحاجَةِ مِن غَيرِ أَهلِها ؛ (3213)
۰.سخت تر از مرگ ، حاجت خواستن از نااهل است .
۱۵۹.أَعقَلُ النّاسِ مَن كانَ بِعَيبِهِ بَصيرا وَ عَن عَيبِ غَيرِهِ ضَريرا ؛ (3233)
۰.خردمندترينِ مردم، كسى است كه بيناى عيب خود باشد و از عيب ديگران، كور .
۱۶۰.أَفضَلُ الأدَبِ أن يَقِفَ الإنسانُ عِندَ حَدِّهِ وَ لا يَتَعدّى قَدرَهُ ؛ (3241)
۰.بهترين ادب، آن است كه انسان در حدّ و مرز خود بماند و از اندازه خويش درنگذرد .
۱۶۱.إِنَّ أهنَأَ النّاسِ عَيشا مَن كانَ بِما قَسَمَ اللّهُ لَهُ راضِيا ؛ (3397)
۰.گواراترين زندگى را كسى دارد كه از آنچه خدا قسمت او كرده، خشنود باشد .
۱۶۲.إِنَّ مِنَ العِبادَةِ لِينَ الكَلامِ وَ إفشاءَ السَّلامِ ؛ (3421)
۰.از جمله عبادت ها ، نرمىِ كلام و آشكار كردن سلام است .
۱۶۳.إِنَّ هذِهِ القُلُوبَ اَوعِيَةٌ فَخَيرُها اَوعاها لِلخَيرِ ؛ (3449)
۰.دل ها [مانند] ظرف اند و بهترينِ آنها ظرفى است كه نيكى را بيشتر در خود نگاه دارد .
۱۶۴.إِنَّ بِشرَ المُؤمِنِ فِي وَجهِهِ ، وَ قُوَّتَهُ فِي دينِهِ وَ حُزنَهُ فِي قَلبِهِ ؛ (3454)
۰.شادى مؤمن در چهره اوست ، قدرت وى در دينش، و اندوه او در دلش .
۱۶۵.إنَّ هذِهِ القُلُوبَ تَمِلُّ كَما تَمِلُّ الأبدانُ فَابتَغُوا لَها طَرائِفَ الحِكَمِ ؛ (3549)
۰.