۸۷.مَنِ اتَّكَلَ عَلى حُسنِ الاِختِيارِ مِنَ اللّه ِ لَهُ لَم يَتَمَنَّ أنَّهُ في غَيرِ الحالِ الَّتِياختارَهَا اللّه ُ لَهُ؛
۰.هر كه بر نيكْ گزينىِ خداوند پشتْ گرم باشد ، آرزو نمى كند در وضعى جز آن كه خدا برايش اختيار فرموده ، قرار گيرد.
۸۸.اَلخَيرُ الَّذي لاشَرَّ فيهِ : اَلشُّكرُ مَعَ النِّعمَةِ وَالصَّبرُ عَلَى النّازِلَةِ؛
۰.خيرى كه هرگز شرّى در آن نيست ، شكر بر نعمت و صبر بر ناگوارى هاست.
۸۹.اَلعارُ أهوَنُ مِنَ النّارِ؛
۰.ننگ ، آسان تر از دوزخ است. ۱
۹۰.سُئِلَ عَنِ المُرُوَّةِ؟ فقالَ : شُحُّ الرَّجُلِ عَلى دينِهِ وإصلاحُهُ مالَهُ وقيامُهُ بِالحُقوقِ؛
۰.او را از مردانگى پرسيدند [كه چيست] . فرمود : اين كه مرد دريغش آيد بر دين خود [كه چيزى از آن بكاهد] ، و اصلاح مال است [به نياميختن حرام و پرداختن زكات] و بر پا داشتن حقوق (و فرايض).
۹۱.اَلتَّقوى بابُ كُلِّ تَوبَةٍ ورَأسُ كُلِّ حِكمَةٍ وشَرَفُ كُلِّ عَمَلٍ؛
۰.تقوا ، باب هر توبه و سرآمد هر حكمت ، و [مايه] شرافت هر كارى است .
۹۲.إذا أضَرَّتِ النَّوافِلُ بِالفَريضَةِ فَارفَضوها؛
۰. هرگاه مستحبّات به واجبات زيان رساند [و مانع انجام دادن فرايض شود] ، آنها را ترك كنيد.
