11 . سخنان امام هادى عليه السلام

۲۶۱.إنَّ اللّه َ إذا أرادَ بِعَبدٍ خَيرا إذا عُوتِبَ قَبِلَ؛

۰.چون خداوند خير بنده اى را بخواهد ، هرگاه [آن بنده] مورد گلايه واقع شود ، بپذيرد.

۲۶۲.إنَّ للّه ِِ بُقاعاً يُحِبُّ أن يُدعى فيها فَيَستَجيبُ لِمَن دَعاهُ؛

۰.خداوند را بقعه هايى است كه دوست دارد در آنها دعا شود تا دعاى كسى را كه وى را خوانده است ، به اجابت رسانَد.

۲۶۳.مَنِ اتَّقَى اللّه َ يُتَّقى ، ومَن أطاعَ اللّه َ يُطاعُ؛

۰.هر كه از خدا پروا كند ، از او پروا كنند [و حرمتش را نگه دارند] و هر كه ازخدا فرمان بَرد ، فرمانش بَرند.

۲۶۴.مَن أطاعَ الخالِقَ لَم يُبالِ سَخَطَ المَخلوقِينَ؛

۰.هر كه از آفريدگار فرمان بَرد ، از خشم آفريدگان پروا ندارد.

۲۶۵.مَن كانَ عَلى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّهِ هانَت عَلَيهِ مَصائِبُ الدُّنيا و لَو قُرِضَ ونُشِرَ؛

۰.هر كه را از جانب پروردگارش حجّتى باشد ، هرچند مصيبت هاى دنيا او را با قيچى تكّه تكّه كنند و پراكنده اش سازند ، بر او سبُك آيد.

۲۶۶.اَلشاكِرُ أسعَدُ بِالشُّكرِ مِنهُ بِالنِّعمَةِ الَّتي أوجَبَتِ الشُّكرَ لِأنَّ النِّعَمَ مَتاعٌ وَالشُّكرَ نِعَمٌ
و عُقبى؛

۲۵۶.تَأخيرُ التَّوبَةِ إغترارٌ؛

۰.به تأخير انداختن توبه ، فريبْ خوردگى است.

۲۵۷.طُولُ التَّسويفِ حَيَرةٌ؛

۰.امروز و فردا كردنِ بسيار ، سرگردانى است.

۲۵۸.اَلإصرارُ عَلَى الذَّنبِ أمنٌ لِمَكرِ اللّه ِ؛

۰.پافشارى بر گناه ، ايمن شمردن خويش از مكر خداست.

۲۵۹.إظهارُ الشَّيءِ قَبلَ أن يُستَحكَمَ مَفسَدَةٌ لَهُ؛

۰.علنى كردن چيزى ، پيش از آن كه استوار شود ، مايه تباهى آن است.

۲۶۰.اَلمُؤمِنُ يَحتاجُ إلى تَوفيقٍ مِنَ اللّه ِ و واعِظٍ مِن نَفسِهِ وقَبولٍ مِمَّن يَنصَحُهُ؛

۰.مؤمن ، نيازمندِ توفيق از جانب خداوند و اندرز دادن به خويش و پذيرش اندرز از كسى است كه پندش مى دهد.