۳۲۷.يا صاحِبَ العِلمِ! عَظِّمِ العُلَماءَ لِعِلمِهِم و دَع مُنازَعَتَهُم وصَغِّرِ الجُهّالَ لِجَهلِهِم ولا تَطرُدهُم ولكِن قَرِّبهُم وعَلِّمهُم؛

۰.اى دانش پژوه! دانشمندان را براى دانششان بزرگ دار و ستيزه با آنان را كنار بگذار ، و نادانان را به سبب جهلشان كوچك شمار ، ولى ايشان را از خود مران ؛ بلكه به خويش نزديك كن و به ايشان ، دانش بياموز.

۳۲۸.إنَّكُم لَن تَنالوا ما تُريدونَ إلاّ بِتَركِ ما تَشتَهونَ؛

۰.به آنچه مى خواهيد ، نمى رسيد ، مگر با ترك آنچه به آن شهوت داريد.

۳۲۹.إيّاكُم وَالنَّظرَةَ فَإنَّها تَزرَعُ فِي القُلوبِ الشَّهوَةَ وكَفى بِها لِصاحِبِها فِتنَةً؛

۰.از يك بار نظر كردن ناروا هم بپرهيزيد ؛ زيرا [همان يك نظر آلوده ، بذرِ ]شهوت را در دل بكارد و همين براى صاحبش بس كه به فتنه گرفتار آيد.

۳۳۰.لاتَنظُروا في عُيوبِ النّاسِ كَالأربابِ وَانظُروا في عُيوبِهِم كَهَيئَةِ عَبيدِ النّاسِ؛

۰.به عيب هاى مردم چون ارباب منگريد ؛ بلكه در عيب هاى آنان چون بنده مردمان بنگريد.

۳۳۱.أنَا أقولُ لَكُم : صِلوا مَن قَطَعَكُم وأعطُوا مَن مَنَعَكُم وأحسِنوا إلى مَن أساءَ إلَيكُم وسَلِّموا عَلى مَن سَبَّكُم وأنصِفوا مَن خاصَمَكُم؛

۰.من به شما مى گويم : با آن كه از شما گسسته ، بپيونديد ، و به آن كه از شما دريغ ورزيده ، عطا كنيد ، و به آن كه با شما بدى كرده ، نيكى كنيد ، و به آن كه دشنامتان داده ، سلام گوييد ، و با آن كه به دشمنى با شما برخاسته ، انصاف ورزيد.

15 . سخنان حضرت عيسى عليه السلام

۳۲۱.طُوبى لِلمُتَراحِمينَ اُولئِكَ هُمُ المَرحُومونَ يَومَ القِيامَةِ؛

۰.خوشا بر مهرورزان به يكديگر ! همانان اند كه به روز رستاخيز ، رحمت شوند.

۳۲۲.طوبى لِلمُصلِحينَ بَينَ النّاسِ اُولئِكَ هُمُ المُقَرَّبونَ يَومَ القيامَةِ؛

۰.خوشا بر سازش دهندگان ميان مردم ! همانان اند كه به روز رستاخيز مقرّبان اند.

۳۲۳.يا عَبيدَ السُّوءِ! تَلومونَ النّاسَ عَلَى الظَّنِّ ولاتَلومونَ أنفُسَكُم عَلَى اليَقينِ ؛

۰.اى بندگانِ بد! مردم را با بدگمانى سرزنش مى كنيد و خويشتن را با يقين [به عيبِ خود] سرزنش نمى كنيد؟!

۳۲۴.يا عَبيدَ الدُّنيا! إنَّما مَثَلُكُم كَمَثَلِ السِّراجِ يُضيئُ لِلنّاسِ ويُحرِقُ نَفسَهُ؛

۰.اى بندگان دنيا! مثَل شما چون چراغ باشد كه به مردم روشنايى دهد ، امّا خود را بسوزانَد .

۳۲۵.اِستَحيُوا اللّه َ في سَرائِرِكُم كَما تَستَحيُونَ النّاسَ في عَلانِيَتِكُم؛

۰.همچنان كه از مردم در عيان شرم داريد ، از خداوند در نهان شرم بداريد.

۳۲۶.يا صاحبَ العِلمِ! اِعلَم أنَّ كُلَّ نِعمَةٍ عَجَزتَ عَن شُكرِها بِمَنزِلَةِ سَيِّئةٍ تُؤاخَذُ عَلَيها؛

۰. اى دانش پژوه! بدان هر نعمتى كه از شكرش درمانى ، به منزله گناهى است كه بر آن بازخواست شوى .