خداوند ، دوست دارد كه هرگاه نعمتى به بنده اى مى دهد، اثر آن را در او ببيند .

۲۴.إنَّ اللّهَ تَعالى يُحِبُّ الرِّفقَ فِي الأَمرِ كُلِّهِ ؛ ^۱

۰.خداوند ، مدارا كردن در هر كار را دوست دارد .

۲۵.إنَّ اللّهَ جَميلٌ و يُحِبُّ الجَمالَ ؛ ^۲

۰.خداوند ، زيباست و زيبايى را دوست دارد .

۲۶.إنَّ اللّهَ لا يَقبَلُ عَمَلَ عَبدٍ حَتّى يَرضى قَولَهُ ؛ ^۳

۰.خداوند ، عمل بنده را نمى پذيرد ، مگر آن كه از گفتارش خشنود باشد .

۲۷.إنَّ اللّهَ يُحِبُّ المُؤمِنَ المُحتَرِفَ ؛ ^۴

۰.خداوند ، مؤمنِ پيشه ور را دوست دارد .

۲۸.إنَّ اللّهَ يُحِبُّ كُلَّ قَلبٍ حَزينٍ ؛ ^۵

۰.خداوند ، هر دل اندوهگينى را دوست دارد .

۲۹.إنَّ اللّهَ يُحِبُّ مَعالِىَ الاُمورِ و أشرافَها و يَكرَهُ سَفسافَها ؛ ^۶

۰.خداوند ، كارهاى بزرگ و شريف را دوست دارد ، و كارهاى خُرد و كم ارزش را ناخوش مى دارد .

۱۷.اَلأمانَةُ تَجُرُّ الرِّزقَ وَ الخِيانَةُ تَجُرُّ الفَقرَ ؛ ^۱

۰.امانتدارى روزى مى آورد ، و خيانت ، فقر .

۱۸.اَلإيمانُ نِصفانِ : نِصفٌ شُكرٌ و نِصفٌ صَبرٌ ؛ ^۲

۰.ايمان ، دو نيمه است : نيمى از آن شكرگزارى و نيمِ ديگر شكيبايى است .

۱۹.اُمَّتِي الغُرُّ المُحَجَّلونَ يَومَ القِيامَةِ مِن آثارِ الوُضوءِ ؛ ^۳

۰.امّت من در روز قيامت ، از آثار وضو ، پيشانى هايى نورانى دارند .

۲۰.إنَّ الرَّجُلَ لَيُحرَمُ الرِّزقَ بِالذَّنبِ يُصيبُهُ ؛ ^۴

۰.آدمى ، با گناهى كه مى كند ، از روزى محروم مى شود .

۲۱.إنَّ العَبدَ لَيُدرِكُ بِحُسنِ الخُلقِ دَرَجَةَ الصّائِمِ القائِمِ ؛ ^۵

۰.بنده با نيك خويى به مقام روزه دارِ شب زنده دار مى رسد .

۲۲.إنَّ الفِتنَةَ تَجِى ءُ فَتَنسِفُ العِبادَ نَسفا يَنجُو العالِمُ مِنها بِعِلمِهِ ؛ ^۶

۰.فتنه مى آيد و بندگان را تارومار مى كند ، مگر عالم كه به علم خويش از آن مى رهد .

۲۳.إنَّ اللّهَ إذا أنعَمَ عَلى عَبدٍ نِعمَةً أَحَبَّ أن يَرى عَلَيهِ أَثَرَها ؛ ^۷

۰.