۲۳۵.أنساب الأشراف ـ به نقل از مصعب ـ :على عليه السلام ، همه چيز را ميان ما تقسيم مى كرد ، حتى عطرها را ميان زنان ما قسمت مى نمود. ^۱

۲۳۶.أنساب الأشراف ـ به نقل از حارث ـ :شنيدم كه على عليه السلام در سخنرانى اش مى فرمود: دستور داديم تا به زنان مهاجر ، جامه هاى سرخ و سوزن [ بخشند]» . [ حارث ]گويد: سوزن ها را از گروهى يهودى به عنوان جزيه ستانده بود. ^۲

۲۳۷.فضائل الصحابة ـ به نقل از فضالة بن عبدالملك ، از كريمه ، دختر همام طابيه ـ :على عليه السلام در كوفه ، جامه هاى سرخ را ميان ما تقسيم مى كرد. فضاله گويد: آن را بر دادگرى او حمل كرديم. ^۳

۲۳۸.المناقب ـ به نقل از حكيم بن اوس ـ :على عليه السلام ظرف هاى عسل را به سوى ما مى فرستاد و ميان ما تقسيم مى شد. آن گاه دستور مى داد تا ظرف ها ليسيده شود . و چند بار ميوه برايش آوردند. دستور داد آنها را بفروشند و پولش را در بيت المال بگذارند. ^۴

۲۳۹.تاريخ دمشق ـ به نقل از كليب ـ :مالى را از اصفهان براى على عليه السلام آوردند. آنها را به هفت قسمت ، تقسيم كرد و در ميان آنها نانى يافت . آن را نيز هفت قسمت كرد و براى هر سهمى از مال ها ، تكّه نانى قرار داد. آن گاه ، بزرگان تيره ها را فرا خواند و ميان آنان ، قرعه زد كه سهم كدام يك را نخست بدهد. ^۵

۲۴۰.الغارات ـ به نقل از كليب جرمى ـ :نزد على عليه السلام بودم كه برايش اموالى از كوهستان آمد . او به پا خاست و ما نيز به همراهش برخاستيم تا به خركچى ها ^۶ و

۲۳۳.الغارات ـ به نقل از ابو اسحاق همدانى ـ :دو زن ، هنگام تقسيم ثروت ها نزد على عليه السلام آمدند ، يكى عرب و ديگرى غير عرب . به هر كدام ، 25 درهم و پيمانه اى غذا داد.
زنِ عرب گفت: اى امير مؤمنان! من زنى عربم و اين زن ، غير عرب است .
على عليه السلام فرمود: به خدا سوگند ، من براى فرزندان اسماعيل ، برترى اى بر فرزندان اسحاق در اين غنيمت ها نمى بينم. ^۱

۲۳۴.أنساب الأشراف ـ به نقل از حارث ـ :نزد على عليه السلام بودم كه دو زن ، نزد او آمدند و گفتند: اى امير مؤمنان! ما نيازمند و تهى دستيم.
فرمود: «اگر راستگو باشيد ، حقوق شما بر ما و بر همه مسلمانانِ توانمند ، واجب است».
آن گاه به مردى دستور داد : «به همراه اين دو زن ، به بازارِ ما روانه شو و براى هريك ، پيمانه اى غذا و سه لباس (جامه ، چارقد و چادر) خريدارى كن و به هريك ، از تقسيمى من ، صد درهم عطا كن».
وقتى بازگشتند ، يكى از آنان ، از صورتش نقاب برداشت و گفت: اى امير مؤمنان! مرا برترى ده بدانچه خداوند ، تو را بدان ، برترى و شرف داده است.
فرمود: «خداوند ، مرا به چه چيزى برترى و شرف داده است؟» .
گفت: به پيامبر خدا .
فرمود: «راست گفتى. تو كيستى؟».
گفت من ، زنى عرب هستم و اين زن ، از بردگان آزاد شده است.
[ حارث] گويد: چيزى را از زمين برگرفت و سپس گفت: «آنچه را ميان دو لوح بود ، مطالعه كردم. در آن ، فضيلتى براى فرزندان اسماعيل بر فرزندان اسحاق نيافتم ، ولو به اندازه بالِ پشه اى» . ^۲