۵۰۱.امام على عليه السلام :گريختن، يكى از خوارى هاست. ^۱

۵۰۲.امام على عليه السلام :پى در پى يورش بريد و از گريختن، شرم كنيد، كه ننگى است در نسل ها و آتشى است در روز رستاخيز .
خود را خرّم و شادمان داريد و با آسانى و سبُكْ جانى به سوى مرگْ گام برداريد. ^۲

۵۰۳.امام على عليه السلام :فرار كننده بايد بداند كه پروردگارش را به خشم آورده و هلاك كننده خويش است. به درستى كه در فرار، دشمنى خداوند، خوارى هميشگى، ننگ جاودان و زندگى ناخوشايند است، و فراركننده، زياد كننده عمر خويش نيست و ميان او و روزى كه براى مرگش مقدّر شده ، فاصله نشود و خداوند را خشنود نكند. مردن آدمى به راستى و حقيقت، پيش از ارتكاب اين خصلت ها (فرار از نبرد)، بهتر است از درآميختن با اين خصلت ها و پذيرش آنها. ^۳

۵۰۴.الكافى ـ به نقل از مالك بن اَعيَن ـ :امير مؤمنان، مردم را در [ نبرد] صفّين، تشويق كرد و فرمود: « ... خداىْ رحمت كند كسى را كه برادرش را يارى رسانَد و حريفش را به برادرش وا مگذارد تا نزد او حريف خود و حريف برادرش جمع گردند و با اين كار، سرزنش كسب كند و مرتكب پستى گردد؛ و چرا چنين نباشد، كه [ برادرش ]با دو نفر پيكار مى كند و او [ از نبرد] دست كشيده و حريفش را به برادرش وا نهاده، در حالى كه از حريف، گريزان است و به دشمن و برادرش مى نگرد. هركه چنين كند، خداوند ، او را دشمن دارد. پس خود را در معرض دشمنىِ خداى عز و جل قرار ندهيد كه همانا گذر شما به سوى خداوند است. خداوند عز و جلفرمود: «لَن يَنفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِن فَرَرْتُم مِّنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَ إِذًا لاَّ تُمَتَّعُونَ إِلاَّ قَلِيلاً؛^۴

صفّين بود. ^۱

۴۹۸.وقعة صفّين:نشانه مردم عراق در [ نبرد] صفّين، پارچه پشمى سفيدى بود كه بر سرها و روى شانه ها مى نهادند و شعارشان «اى خدا! اى يگانه! اى بى نياز! اى پروردگار محمّد! اى بخشنده! اى مهربان!» بود.
و نشانه مردم شام، تكّه پارچه اى زرد رنگ بود كه بر سر و روى شانه ها نهاده بودند و شعار آنان: «ما بندگان خداييم، حقيقتاً حقيقتاً، اى خونخواهان عثمان!» بود. ^۲

ج ـ تلقين پيروزى

۴۹۹.الجمل ـ به نقل از عمرو بن دينار ـ :امير مؤمنان به فرزندش محمد فرمود: «پرچم را بگير و حركت كن» و على عليه السلام پشت سرِ او بود . پس [ على عليه السلام ] او را را صدا كرد: «اى ابو القاسم!».
گفت: بله ، اى پدر!
فرمود: «فرزندم! آنچه مى بينى، تو را به وحشت نيندازد . من پرچم را بر دوش كشيدم، در حالى كه كوچك تر از تو بودم و دشمن، مرا به وحشت نينداخت؛ چرا كه با كسى رو به رو نشدم، جز آن كه به خود تلقين مى كردم كه او را مى كشم . پس به كمك خداوند، به خود، تلقين كن كه بر آنان پيروز مى شوى، و كم اعتمادى به خود ، تو را زبون نسازد كه اين، بدترين خوارى است».
[ محمّد ]گويد كه گفتم: اى پدر! اميدوارم چنان باشم كه شما دوست مى دارى. إن شاء اللّه ! ^۳

د ـ پرهيزاندن از گريز

۵۰۰.امام على عليه السلام :گريختن از پيكار، از گناهان بزرگ است. ^۴