حضرت صادق عليه السلام در نزد هشام ديديم ، و او هداياى اهل شام را براى او مى آورد و هشام نيز هداياى اهل عراق را به او ميداد على بن منصور گفت : اين مرد شامى دل پاكى داشت.
سليمان بن جعفر جعفرى گويد : از حضرت رضا عليه السلام پرسيدم درباه هشام چه مى فرماييد ؟ فرمود : خداوند او را رحمت كند ، وى بنده ناصحى بود ، اصحاب ، او را از جهت حسديكه بر وى داشتند او را اذيت كردند.
داود بن قاسم جعفرى ^۱ گويد : به حضرت جواد عرض كردم : درباره هشام بن حكم چه ميفرمائيد ؟ حضرت فرمود : خداوند او را رحمت كناد وى همواره مدافع اين طرف بود ، يعنى وى هميشه از خاندان عصمت و طهارت دفاع ميكرد و دشمنان آنها را با منطق و استدلال از ميدان بحث و مناظره بيرون مى نمود ، و با نيروى علم و تحقيق حقانيت آنان را روشن مى ساخت.
علامه حلى در خلاصه گويد : هشام بن حكم از مواليان كنده بود و در محله بنى شيبان در كوفه منزل داشت ، و در سال 199 ، به بغداد منتقل شد ، او از حضرت صادق و كاظم عليهماالسلام روايت مى كند و در نقل اخبار ثقه و مورد اعتماد است . از امام صادق و

همين است ؟! پس از آن فرمود : اى برادر اهل شام ، اما حمران با تحريف مطالب و مغالطات بر تو غلبه يافت ، و حرف حقى از تو پرسيد و تو نفهميدى ، ابان بن تغلب حقى را به باطلى آميخت و تو را از ميدان بيرون كرد ، زراره بوسيله « قياس » بر تو پيروزى يافت ، طيار مانند پرنده اى است كه مينشيند و برميخيزد ، ليكن تو مانند مرغ پر بريده هستى و قادر به قيام نيستى.
اما هشام بن سالم ، او نيز ميل دارد بنشيند و بپرد ، ولى هشام بن حكم با منطق با شما تكلم كرد.
اى برادر اهل شام خداوند حق و باطل را در اين دنيا به هم آميخته ، و تشخيص آنها براى مردمان عادى مشكل است ، بهمين جهت پيغمبرانى را مبعوث فرموده است تا بين حق و باطل را فرق گذارند و آنها را از هم جدا سازند ، علت بعثت انبياء نيز براى همين موضوع بوده ، اگر حق واضح و روشن بود و باطل هم مشخص و نمايان ، در اين صورت احتياجى به پيغمبر ووصى نبود.
مرد شامى عرض كرد : رستگارند كسانيكه با شما مجالست دارند ، حضرت صادق فرمود : پيغمبر با جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل مجالست داشت و آنها اخبار غيبيه را از طرف خداوند به آن حضرت ميرسانيدند مرد شامى عرض كرد : مرا از شعيان خود قرار ده و به من علم بياموز حضرت به هشام فرمود : او را دانش بياموز و من دوست دارم او شاگرد شما باشد.
على بن منصور ^۱ و ابو مالك ^۲ حضرمى گويند : ما مرد شامى را بعد از وفات