او رسيد عزل كردند ، در اين مورد به آيه برائت استدلال ميگرد كه ابتداء حضرت رسول آيات را به ابى بكر داد تا به مكه رفته و در موسم بخواند ، پس از آن از طرف خداوند فرمان آمده كه آيات را از أبو بكر گرفته به اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام بدهد تا او در موسم براى كفار قريش بخواند.
هشام دشمنان فراوان و مخالفين زيادى داشت ، البته افرادى كه اهل نظر و تحقيق هستند ، و به موضوعات مذهبى دقيق و عميق ميباشند ، افراد كوته بين همواره آنها را به داشتن عقائد نادرست متهم ميكنند ، هشام ابن حكم نيز از اين اشخاص است چون وى در علم كلام بسيار ماهر ، ودر سخنورى مقام ارجمندى داشت ، زبان شيوا و بيان رسايش مخالفين را ميكوبيد ، علماى اهل سنت و فقهاى عامه از هر افترايى نسبت به وى دريغ نداشته اند ، او را به كفر و الحاد متهم داشته اند.
شهرستانى در ملل و نحل فرقه اى را به نام « هشاميه » اسم ميبرد و آنها را پيروان هشام بن حكم ميداند ، عقيده شهرستانى در مورد هشام مأخذ درستى ندارد ، و صرف اتهام ميباشد ، شهرستانى مطالب خود را از دشمنان و مخالفين هشام كه با وى عداوت ديرينه داشته اند اخذ كرده ، ولذا گفتار او ارزش ندارد ، و ساحت مقدس هشام بن حكم از اين اتهامات ناروا منزه است.

40 ـ يحيى بن سالم

يكى از ثقات مشايخ و اهل حديث « يحيى بن سالم » است وى از بزرگان محدثين و مؤلفين به شمار رفته و در كتب رجال از وى تجليل شده است ، اكنون گفتار و عقائد علماء و فقهاء را در باره او مى نگاريم.
شيخ نجاشى در رجال خود گفته : يحيى بن سالم فراء زيدى مذهب و از اهل كوفه

كاظم احاديثى در مدح او رسيده ، و كسى است كه مذهب را با دقت نظر تهذيب نمود ، و در علم كلام مهارت داشت ، اخبارى نيز در مذمت او رسيده و ما در كتاب بزرگ خود از آن ها جواب گفته ايم ، و اين مرد در نزد من جليل القدر و عظيم الشان است.
در تنقيح المقال گويد : از خط مرحوم مجلسى نقل شده كه او گفته : سيد مرتضى از شيخ مفيد نقل كرده كه هشام بن حكم از بزرگترين اصحاب حضرت صادق عليه السلام بوده ، هشام مردى پرهيز كار و از آن حضرت رواياتى نقل فرموده ، پس از آن گفته هشام در منى خدمت حضرت صادق عليه السلام رسيد ، و در اين هنگام بسيار جوان بود ، در مجلسى امام عليه السلام بزرگان و پير مردان شيعه مانند حمران بن اعين ، قيس ماصر ، يونس بن يعقوب ، وأبو جعفر احول و غير اينها حضور داشتند.
حضرت صادق عليه السلام هشام را بر آنها فضيلت داد ، و حال اينكه تمام آنان از هشام بزرگتر بودند ، امام عليه السلام متوجه شد كه اين موضوع بر اصحابش گران آمد و سبب ناراحتى آنها گرديد ، رو به آنها نموده فرمود : اين جوان ما را بازبان و دل يارى مى كند.
در فهرست ابن النديم ^۱ مطالب مفصلى راجع به هشام آمده و از آن جمله هشام گويد : من تعجب ميكنم از مخالفين خودمان ، چگونه كسى را كه از آسمان فرمان عزلش صادر شد به خلافت برگزيدند ، و كسى را كه از آسمان فرمان ولايت و امارت