و فقهاء و محدثين در جلالت و اعتماد به اخبار او اتفاق دارند و همگان او را توثيق و تمجيد نموده اند.

31 ـ عمر بن محمد بن اذينه

يكى از مشايخ جليل القدر و محدثين بزرگ عمر بن محمّد بن عبد اللّه بن اذينه است ، علماى رجال و فقها در كتب خود از وى تجليل كرده اند و ما اكنون مختصرى از گفتار آنها را ذكر مى كنيم.
شيخ در رجال خود او را از اصحاب حضرت صادق و كاظم عليهماالسلام ذكر نموده و وى را از ثقات شمرده است ، نجاشى گويد : عمر بن محمّد بن اذينه بن سلمة بن حرث از مشايخ اصحاب ما در بصره بود و از موجهين و بزرگان آنها بشمار ميرفت ، وى از حضرت صادق عليه السلام روايت مى كند ، وكتابى هم به نام « فرائض » تأليف كرده است.
كشى در رجال گويد : از مشايخ خود شنيدم كه ابن اذينه از اهل كوفه بود وى از مهدى عباسى فرار كرد و در يمن از دنيا رفت ، براى اين جهت است كه از وى روايت زيادى نشده ، واخبار او نقل نگرديده ، گفته ميشود نام او محمّد بن عمر بن اذينه است ، و اسم پدرش بر نام او غلبه كرده ، او از اهل كوفه و از مواليان عبد القيس است.
علامه او را در قسم دوم از خلاصه ذكر كرده و پس از نقل كلام نجاشى فرموده : وى از ثقات مشايخ بشمار رفته و صحيح المذهب است ، در تنقيح المقال گويد : در « بلغة » و « حاوى » و « مشتركات » او را توثيق كرده اند ، ابن شهر آشوب ^۱ نيز در معالم

مدتى در كوفه ساكن بود و كوفيان اخبار آن جناب را اخذ ميكردند و او نيز اخبار آنها را اخذ نمود .
پس از مدتى اهل قم از وى در خواست كردند كه در قم مسكن گزينه وى هم دعوت آنان را اجابت فرمود و در آن شهر اقامت جست و در همين شهر از دنيا رفت.
مجلسى دوم به عقيده پدرش اعتراض كرده و گفته : ظاهر اين است كه بعضى از اولاد على بن جعفر در قم مدفون بوده ، و بر قبرش اسم او را نوشته اند كه مثلاً فلان بن فلان بن على بن جعفر ، و پس از آن اسم حقيقى صاحب قبر از بين رفته و فقط على بن جعفر باقى مانده و اين موضوع باعث اين اشتباه شده كه على بن جعفر در قم مدفون است ، زيرا كه در تاريخ قم كليه سادات و اشراف و علويانى كه به قم آمده اند ذكر شده اند ، ليكن از على بن جعفر نام برده نشده است ولى از اولاد او در تاريخ قم ذكرى شده ، البته واضح است كه مؤلف تاريخ قم از ذكر على بن جعفر با آن جلالت و بزرگوارى و عظمت و شهرت غفلت نخواهد كرد ، پس بنابر اين وجود قبر على بن جعفر در قم مورد ترديد است و مشهور اين است كه وى در « عريض » از دنيا ررفته باشد.
در تنقيح المقال گويد : شاهد بر قول مرحوم مجلسى دوم اين است كه على بن جعفرر در زمان حضرت جواد در مدينه بوده ـ روايت هاى رجال كشى و روايت مرحوم كلينى در كافى كه قبلاً نقل شد مويد اين است ـ وعمرش در اين هنگام در حدود هشتاد سال بوده است ، و بعيد بنظر ميايد كه وى بعد از اين به كوفه آمده باشد و در اينجا مدتى اقامت نمايد ، و پس از آن به قم برود و در آنجا هم مدتى مسكن گزيند.
بالنتيجه على بن جعفر جلالت و بزرگواريش بزرگتر از اين است كه در اين چند صفحه گنجانيده شود اخبار و روايات زيادى در صحت عقيده او موجود است علماء