زيرا ابن ابى عمير مذهب تشيع داشت.
راوى گفت ، ابن ابى عمير را حبس كردند و او صد و بيست هزار درهم پرداخت تا او را از زندان رها نمودند ، گفتم : مگر او ثروت زيادى داشت و گفت : آرى او پانصد هزار درهم مال و مكنت داشت.
علامه حلى قدس سره در خلاصه الاقوال مترجم را در قسم اول عنوان كرده و گفتار شيخ طوسى و كشى را كه ما قبلاً ذكر نموديم نقل فرموده ، و در آخر گفته : وى در سال 217 درگذشت.
درباره اينكه ابن ابى عمير حضرت صادق را درك نموده و از وى روايت كرده باشد اختلاف است ، بطوريكه قبل از اين از شيخ نقل شد وى در رجال و فهرست گويد : ابن ابى عمير خدمت سه نفر از ائمه عليهم السلام رسيده نام دو نفر كه حضرت موسى بن جعفر و على بن موسى عليهم السلام باشد تصريح كرده ولى سومى را ذكر نميكند در اين صورت ممكن است امام سومى حضرت صادق باشد ، و يا حضرت ابو جعفر جواد عليه السلام ، علامه نيز در خلاصه عبارات شيخ را در فهرست نقل كرده ، و از امام سومى نامى به ميان نياورده ، ليكن صاحب تنقيح المقال گويد : در نزد من سه نسخه از فهرست موجود است و در يكى از آنها نام حضرت جواد عليه السلام ذكر شده است.
ثقة الاسلام كلينى ـ رضوان اللّه عليه « در كافى » كتاب صلاة باب وقت نماز جمعه » روايتى از ابن ابى عمير بدون واسطه از حضرت صادق عليه السلام نقل نموده ، و اين حديث گواه است كه وى آن جناب را درك كرده ، اگر چه عده اى از علماء بر اين طريق اعتراض كرده اند ، جمعى مى گويند : در اين سند واسطه بين ابن ابى عمير و حضرت صادق حذف شده و او حديث را بطريق ارسال نقل كرده است ، وعده اى اظهار ميكنند : در اين سند ابن بكير به ابن ابى عمير تصحيف شده است.

باين صبرى كه به من مرحمت فرمود ، فضل گفت : ابن ابى عمير در اين جريان بيش از صد هزار درهم زيان ديد.
و نيز فضل بن شاذان گويد : وارد عراق گرديدم ، مردى را ديدم كه با رفيق خود به درشتى سخن ميگفت ، و در ضمن سخنانى كه با دوستش در ميان گذاشته بود اين جملات جلب توجه ميكرد : تو مردى خانه دار و داراى اهل و فرزند هستى و ناگزيرى كه براى آنها زندگى فراهم كنى ، ومن بيمناكم كه در اثر كثرت سجود چشمهاى شما از بين برود و اهل و عيالت نا راحت كردند ، آن مرد از اين گونه مطالب زياد بر زبان ميراند در اين موقع رفيقش او را مخاطب قرار داده و گفت : تو بسيار سخن گفت واى بر تو اگر بنا باشد كه چشمهاى انسان در اثر طول سجود از ميان برود ميبايست چشمهاى ابن ابى عمير با كثرت سجودى كه داشت از بين برود.
او گفت : ابن ابى عمير پس از نماز صبح به سجده شكر ميرفت ، و سر از زمين برنميداشت تا ظهر ميشد ، راوى گويد : از اين شخص شنيدم ميگفت : روزى به اتفاق پدر خود در حاليكه دست در دست هم داشتيم به ملاقات ابن ابى عمير رفتيم و به غرفه اى وارد شديم ، در اين هنگام مشايخ اطراف او را گرفته و تعظيم و تكريمش ميكردند به پدرم گفتم : اين كيست ؟ گفت : اين ابن ابى عمير است ، گفتم مردى عابد و صالح است ؟ گفت : آرى ، از پدرم شنيدم ميگفت : ابن ابى عمير را به امر هارون الرشيد يكصد و بيست چوب زدند ، اين ظلم و ستم را سندى بن شاهك ^۱ انجام داد ،