2 . توجّه دادن به امور سرنوشت ساز اجتماعى
دومين نكته در فهم احاديث ياد شده ، اين است كه مقصود از آنها ، كاستن از اهمّيت حج (به مفهوم حقيقى آن) نيست ؛ زيرا اگر حجْ اهمّيت نداشته باشد ، معيارْ قرار گرفتن آن براى ارزيابىِ ارزش هاى ديگر ، بى معناست ، همان طور كه مقصود از احاديثى كه پاداش سازش دادن ميان زن و شوهر يا شكيبايى در برابر مصائب را يك هزار برابرِ پاداش شهيدْ ارزيابى كرده اند ، اين نيست كه مردم را از رفتن به جبهه و جهاد ، دل سرد كنند ، تا به جاى جهاد ، به اصلاح امور خانوادگى ديگران بپردازند يا شكيبايى در برابر مصائب را پيشه سازند ؛ بلكه هدف ، بيان اهمّيت پيشگيرى از متلاشى شدن خانواده ها ، و همچنين ، مقاومت در برابر سختى هاست .
به بيان روشن تر ، از آن جا كه ارزش و اهمّيت حج و شهادت در راه خدا ، براى همه مسلمانان ، روشن و بديهى است ، پيشوايان اسلام ، براى توجّه دادن مسلمانان به ارزشِ شمارى از كارهايى كه نقشى اساسى در سازندگى جامعه دارند ، حج و شهادت را معيار ارزيابى آنها قرار داده اند و به كسانى كه در كنار انجام دادن وظايف واجب خود ، به انجام دادن اين گونه امور اجتماعى بپردازند ، بشارت داده اند كه خداوند ، از فضل خود ، پاداشى را كه قابل مقايسه با پاداش انجام دادن وظايف استحبابى نيست ، به آنان عنايت مى فرمايد .
بنا بر اين ، علّت دو چندان بودن پاداش در امورى كه بدانها اشاره گرديد ، اين است كه از يك سو ، ملاك وجوب در آنها وجود ندارد تا شارع ، انجام دادن آنها را واجب نمايد ، و از سوى ديگر ، انجام دادن آنها براى سازندگى جامعه و رفتن به سوى جامعه مطلوب اسلامى ، بسيار مفيد و مؤثّر است و از اين رو ، شارع ، با مضاعف نمودن پاداش آنها ، مردم را به انجام دادنشان ، ترغيب و تشويق مى نمايد .
3 . توجّه دادن به حقيقت حج
مهم ترين نكته در رواياتى كه زيارت امام حسين عليه السلام را برتر از حجْ معرّفى كرده اند ،