395
تفسير قرآن ناطق

چشم گشودن هم ناممكن .
بدين سان ، كسانى كه به خداوند متعال نزديك ترند ، در راه او ، يعنى در راه احياى ارزش هاى الهى ، تلاش بيشترى مى كنند و سختى هاى بيشترى مى بينند :

هر كه در اين بزم ، مقرّب تر است
جام بلا ، بيشترش مى دهند .

و از اين رو ، انبياى الهى و اوصياى آنان ، بيش از ديگران در اين جهان ، در معرض ناگوارايى ها و سختى ها هستند ، چنان كه از امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود :
إنَّ أشَدَّ النّاسِ بَلاءً الأنبِياءُ ، ثُمَّ الَّذينَ يَلُونَهُم ، ثُمَّ الأمثَلُ فَالْأمثَلُ . 1 بى گمان ، پيامبران ، بيش از همه سختىِ بلا را مى چشند ، پس از آنها ، جانشينان و پيروانشان و سپس ، به ترتيب ، كسانى كه نزد خدا ، مقامى ارجمندتر دارند .
و خاتم انبيا صلى الله عليه و آله ـ كه سرآمدِ مقرّبان و دوستان الهى است ـ ، پيش از ساير پيامبران ، سختى مى كشد . از ايشان ، روايت شده كه فرمود :
ما أُوذِىَ نَبِىٌّ مِثلُ ما أُوذِيتُ . 2 هيچ پيامبرى ، مانند آنچه من آزار ديدم ، آزار نديد . 3
و پس از پيامبر صلى الله عليه و آله ، امام على عليه السلام بيشترين سختى ها را تحمّل كرده است . امام عليه السلام ، طبق نقلى ، در باره سختى هايى كه در زندگى ديده ، مى فرمايد :
فَصَبَرتُ وَ في العَينِ قَذى وَ في الحَلقِ شَجَى . 4 پس شكيبايى كردم ، در حالى كه گويا در چشمانم ، خاشاك و در گلويم ، استخوانى است .
و از همسرش فاطمه زهرا عليهاالسلام نيز گزارش شده :

1.الكافى ، ج ۲ ، ص ۲۵۲ ، ح ۱ .

2.المناقب ، ابن شهر آشوب ، ج ۳ ، ص ۲۴۷ ؛ بحار الأنوار ، ج ۳۹ ، ص ۵۶ .

3.البته شايد مراد از اذيّت ، آزارهايى باشد كه تا قيامت بر امّت پيامبر صلى الله عليه و آله وارد مى شود .

4.نهج البلاغة ، خطبه ۳ .


تفسير قرآن ناطق
394

تلازم محبّت و صبر

در عبارت هاى پيشين اين زيارت نورانى خوانديم كه اهل بيت عليهم السلام ، داراى كمال محبّت خدا هستند : «وَ التّامّين فى مَحَبَّة اللّه » . ۱ در اين عبارت از زيارت ، به اين نكته اشاره شده كه اهل بيت عليهم السلام ، انواع سختى ها و مصائب را در راه دوستى خدا ، تحمّل كردند ۲ . اين سخن ، بدين معناست كه دوستى خدا در اين جهان ، ملازم پايدارى و شكيبايى در بلاها و مصائب است :

نازپروردِ تنعّم ، نبرَد راه به دوست
عاشقى ، شيوه رندان بلاكش باشد .

در روايتى آمده است كه امام صادق عليه السلام ، به يكى از شاگردانش به نام سَدير مى فرمايد :
إنَّ اللّهَ إذا أحَبَّ عَبدا غَتَّهُ بِالبَلاءِ غَتّا وَإنَّا وَ إيّاكُم . يا سَديرُ! لَنُصبِحُ بِهِ وَ نُمْسي .۳خداوند ، هر گاه بنده اى را دوست بدارد ، او را در بلا فرو مى برد . اى سَدير! ما و شما ، روز و شبمان را با بلا ، سپرى مى كنيم .
لحظه اى بايد درنگ كرد . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، 23 سال تبليغ كرد ؛ امّا مصيبت هايى را تحمّل كرد كه نوح عليه السلام ، با همه سختى هايى كه ديد ، در عمر طولانى خود ، مشاهده نكرد و در برابر آزارهايى شكيبايى كرد كه ايّوب نيز ـ كه سرآمدِ بلاكشان است ـ ، به آنها گرفتار نشد .
امير مؤمنان عليه السلام ، احوال خود را در دوران شكيبايى ، به شخص «استخوان در گلو مانده» و «خار و خاشاك در چشم پاشيده شده» تشبيه مى كند، ۴ كه تصوّر اين حالت ، بسيار دردناك است ؛ زيرا در اين احوال ، خوردن آب هم دشوار است و يك لحظه

1.ر . ك : ص ۲۴۶ .

2.چنان كه گفته شد ، در برخى نسخه ها «فى جَنْبه» آمده كه در اين صورت ، معناى اين جمله ، چنين مى شود : «آنان ، انواع مصائب را در راه فرمان بُردارى از خداوند ، تحمّل كردند» .

3.الكافى ، ج ۲ ، ص ۲۵۳ ، ح ۶ .

4.«فصبرت و فى العين قذى و فى الحلق شجى» (نهج البلاغة ، خطبه ۳).

  • نام منبع :
    تفسير قرآن ناطق
    المساعدون :
    غلامعلي، احمد
    المجلدات :
    1
    الناشر :
    دارالحدیث للطباعة و النشر
    مکان النشر :
    قم المقدسة
    تاریخ النشر :
    1429 ق/1387 ش
    الطبعة :
    الاولي
عدد المشاهدين : 133451
الصفحه من 684
طباعه  ارسل الي