491
تفسير قرآن ناطق

و كسانى را كه مشمول شفاعت هستند ، به خوبى بيان فرموده ، اعتقاد به آن را از ضروريات شيعه دانسته اند . ۱ از امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود :
مَن أنكَرَ ثَلاثَةَ أشياءَ فَلَيسَ مِن شِيعَتِنا : المِعراجُ ، وَ المُسائَلَةُ فِى القَبرِ ، وَ الشَّفاعَةُ .۲شيعه ما نيست كسى كه سه چيز را انكار كند: معراج، سؤال قبر ، و شفاعت را .
اعتقاد به معراج پيامبر صلى الله عليه و آله ـ كه در آيه اوّل سوره اسرا بيان شده است ـ ، پرسشى كه در لحظه ورود به عالم برزخ ، انجام مى شود ، همچنين معتقد بودن به مسئله شفاعت در قيامت ، از نشانه هاى پيروان اهل بيت عليهم السلام است و همه شيعيان ، به اين سه رُكن اساسى معتقدند .

انواع شفاعت كنندگان

در روايات اسلامى ، گاه امورى مانند قرآن و خويشاوندان ، به عنوان شفيع و ميانجى ، معرّفى شده اند ، گاه از اعمالى مانند امانتدارى و توبه ، و گاه از افراد خاصّى مانند پيامبر صلى الله عليه و آله ، اهل بيت عليهم السلام ، علما ، شهدا ، مؤمنان و ... ، ۳ به عنوان شفاعت كنندگان ، ياد شده است . در روايتى ، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، گروهى از شفاعت كنندگان را چنين معرّفى مى فرمايد :
الشُّفَعاءُ خَمسَةٌ : القُرآنُ ، وَ الرَّحِمُ ، وَ الأمانَةُ ، وَ نَبِيُّكُم ، وَ أهلُ بَيتِ نَبِيِّكُم .۴شفاعت كنندگان ، پنج گروه اند : قرآن، خويشاوندى، امانتدارى، پيامبر شما ، و اهل بيت پيامبرتان.
سفارش به فراگيرى قرآن و ارتباط با اين كتاب آسمانى ، به خاطر اعتبار ويژه قرآن در روز قيامت است. همچنين ، بستگان مؤمن هر فرد ، در قيامت مى توانند براى او

1.ر . ك : ميزان الحكمه ، ج ۶ ، ص ۲۷۸۳ ، باب ۲۷۱ (شفاعت و ميانجيگرى) .

2.الأمالى ، صدوق ، ص ۳۷۰ ، ح ۴۶۴ .

3.ر . ك : ميزان الحكمة ، ج ۶ ، ص ۲۷۹۴ ، باب هاى ۲۰۴۴ و ۲۰۴۵.

4.المناقب ، ابن شهرآشوب ، ج ۲ ، ص ۱۶۴ ؛ بحار الأنوار ، ج ۸ ، ص ۴۳ ، ح ۳۹ .


تفسير قرآن ناطق
490

ويژه اى ، هر دو گروه را يارى مى كند.

شفاعت ، در قرآن

مادّه «شفع» ، 31 بار در قرآن و در 26 آيه ، آمده است. قرآن ، شفاعت را از آنِ خدا مى داند ۱ و مى گويد : تنها شفاعت كسانى پذيرفته مى شود كه با اجازه خدا بوده و او از آنان ، خشنود باشد :
«وَ لَا يَشْفَعُونَ إِلَا لِمَنِ ارْتَضَى .۲و جز براى كسى كه [خدا] رضايت دهد، شفاعت نمى كنند».«يَومَئِذٍ لَا تَنفَعُ الشَّفَـعَةُ إِلَا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَـنُ وَ رَضِىَ لَهُ قَوْلًا .۳در آن روز (قيامت) ، شفاعتْ سود نمى بخشد، مگر براى كسى كه [خداى] رحمان ، اجازه دهد و سخنش را بپسندد ».
در نگاه قرآنى ، شفاعتِ كسانى كه شرايط ويژه را ندارند، سودى ندارد و برخى گروه ها ، همچنان بى ياور مى مانند :
«فَمَا لَنَا مِن شَـفِعِينَ .۴در نتيجه ، شفاعتگرانى نداريم».«وَ لَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَـعَةٌ .۵و از او ، شفاعتى پذيرفته نيست» .

شفاعت ، در نگاه اهل بيت عليهم السلام

اهل بيت عليهم السلام ، شفاعت در قرآن را تفسير كرده اند و شفاعت كنندگان، شرايط شفاعت

1.سوره زمر ، آيه ۴۴ : «قُلْ للّه ِِ الشَفاعَةُ جَميعًا» .

2.سوره انبيا ، آيه ۲۸ .

3.سوره طه ، آيه ۱۰۹.

4.سوره شعرا ، آيه ۱۰۰.

5.سوره بقره ، آيه ۴۸.

  • نام منبع :
    تفسير قرآن ناطق
    المساعدون :
    غلامعلي، احمد
    المجلدات :
    1
    الناشر :
    دارالحدیث للطباعة و النشر
    مکان النشر :
    قم المقدسة
    تاریخ النشر :
    1429 ق/1387 ش
    الطبعة :
    الاولي
عدد المشاهدين : 133427
الصفحه من 684
طباعه  ارسل الي