ويژه اى ، هر دو گروه را يارى مى كند.
شفاعت ، در قرآن
مادّه «شفع» ، 31 بار در قرآن و در 26 آيه ، آمده است. قرآن ، شفاعت را از آنِ خدا مى داند ۱ و مى گويد : تنها شفاعت كسانى پذيرفته مى شود كه با اجازه خدا بوده و او از آنان ، خشنود باشد :
«وَ لَا يَشْفَعُونَ إِلَا لِمَنِ ارْتَضَى .۲و جز براى كسى كه [خدا] رضايت دهد، شفاعت نمى كنند».«يَومَئِذٍ لَا تَنفَعُ الشَّفَـعَةُ إِلَا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَـنُ وَ رَضِىَ لَهُ قَوْلًا .۳در آن روز (قيامت) ، شفاعتْ سود نمى بخشد، مگر براى كسى كه [خداى] رحمان ، اجازه دهد و سخنش را بپسندد ».
در نگاه قرآنى ، شفاعتِ كسانى كه شرايط ويژه را ندارند، سودى ندارد و برخى گروه ها ، همچنان بى ياور مى مانند :
«فَمَا لَنَا مِن شَـفِعِينَ .۴در نتيجه ، شفاعتگرانى نداريم».«وَ لَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَـعَةٌ .۵و از او ، شفاعتى پذيرفته نيست» .
شفاعت ، در نگاه اهل بيت عليهم السلام
اهل بيت عليهم السلام ، شفاعت در قرآن را تفسير كرده اند و شفاعت كنندگان، شرايط شفاعت