221
حج و عمره در قرآن و حديث

۳۲۷.امام باقر عليه السلام :همين كه حج گزار شروع به تهيه وسايل سفرش كند ، هيچ گامى در راه تهيه وسايلش بر نمى دارد ، مگر آن كه خداى متعال ، ده حسنه برايش مى نويسد و ده گناه از او مى آمرزد و ده درجه بر او مى افزايد . تا آنگاه كه از وسايلش آسوده شود ، هروقت كه شد .
و چون با مركبش رو به سوى حجّ كند ، با هر گامى كه بر مى دارد و هرگامى كه مى نهد ، خداوند همان پاداش را براى او مى نويسد ، تا اعمالش به پايان رسد .
چون اعمالش را به پايان رساند،خداوند گناهانش را مى آمرزد و در چهارماهِ ذى حجّه ، محرّم ، صفر و ربيع الأوّل ، حسنات او نوشته مى شود، ولى گناهانش ثبت نمى شود ، مگر آن كه گناه كبيره اى مرتكب شود . پس از گذشت اين چهار ماه ، مثل مردم ديگر (و مخلوط با آنان) است .

۳۲۸.امام صادق عليه السلام :بنده مؤمن وقتى به قصد حجّ از خانه اش بيرون مى آيد ، خود و مركبش گامى بر نمى دارند ، مگر اينكه خداوند حسنه اى براى او مى نويسد ، گناهى محو مى كند و درجه اى مى افزايد
وچون در عرفات وقوف كند ، اگر گناهانش به اندازه دانه هاى خاك هم باشد ، چون برگردد ، مثل روزى كه مادرش او را به دنيا آورده (پاك و بى گناه) خواهد بود و به او گفته مى شود : اعمالت را دوباره از سرگير .
خداوند مى فرمايد : «كسى كه عجله كند و ذكر خدا را در دو روز انجام دهد ، و كسى كه تأخير افكند (و سه روز انجام دهد) گناهى بر آنان نيست ، براى آنان كه تقوا پيشه كنند» .


حج و عمره در قرآن و حديث
220

۳۲۷.الإمام الباقر عليه السلام :إنَّ الحاجَّ إذا أخَذَ في جِهازِهِ لَم يَخطُ خُطوَةً في شَيءٍ مِن جِهازِهِ إلاّ كَتَبَ اللّهُ عَزَّوجَلَّ لَهُ عَشرَ حَسَناتٍ ، ومَحا عَنهُ عَشرَ سَيِّئاتٍ ، ورَفَعَ لَهُ عَشرَ دَرَجاتٍ حَتّى يَفرُغَ مِن جِهازِهِ مَتى ما فَرَغَ ، فَإِذَا استَقبَلَت بِهِ راحِلَتُهُ لَم تَضَع خُفًّا ولَم تَرفَعهُ إلاّ كَتَبَ اللّهُ عَزَّوجَلَّ لَهُ مِثلَ ذلِكَ ، حَتّى يَقضِيَ نُسُكَهُ . فَإِذا قَضى نُسُكَهُ غَفَرَ اللّهُ لَهُ ذُنوبَهُ ، وكانَ ذُو الحِجَّةِ ۱ والمُحَرَّمُ وصَفَرٌ وشَهرُ رَبيعٍ الأَوَّلِ أربَعَةَ أشهُرٍ تُكتَبُ لَهُ الحَسَناتُ ولا تُكتَبُ عَلَيهِ السَّيِّئاتُ ، إلاّ أن يَأتِيَ بِموجِبَةٍ ، فَإِذا مَضَتِ الأَربَعَةُ الأَشهُرِ خُلِطَ بِالنّاسِ ۲ .

۳۲۸.الإمام الصادق عليه السلام :إنَّ العَبدَ المُؤمِنَ حينَ يَخرُجُ مِن بَيتِهِ حاجًّا لا يَخطو خُطوَةً ولا يَخطو بِهِ راحِلَتُهُ إلاّ كَتَبَ اللّهُ لَهُ بِها حَسَنَةً ، ومَحا عَنهُ سَيِّئَةً ، ورَفَعَ لَهُ بِها دَرَجَةً . فَإِذا وَقَفَ بِعَرَفاتٍ فَلَو كانَت لَهُ ذُنوبٌ ۳ عَدَدَ الثَّرى رَجَعَ كَما وَلَدَتهُ اُمُّهُ ، فَقالَ لَهُ : اِستَأنِفِ العَمَلَ ، يَقولُ اللّهُ : «فَمَن تَعَجَّلَ في يَومَينِ فَلا إثمَ عَلَيهِ ومَن تَأَخَّرَ فَلا إثمَ عَلَيهِ لِمَنِ اتَّقى۴۵

1.في المصدر «ذا الحجّة» والصحيح ما أثبتناه .

2.الكافي : ۴ / ۲۵۴ / ۹ ، التهذيب : ۵ / ۱۹ / ۵۵ نحوه وكلاهما عن سعد الإسكاف ، وراجع المحاسن : ۱ / ۱۳۷ / ۱۷۷ .

3.في المصدر «ذنوبًا» والصحيح ما أثبتناه .

4.البقرة : ۲۰۳ .

5.تفسير العيّاشيّ : ۱ / ۱۰۰ / ۲۸۳ عن أبي بصير .

  • نام منبع :
    حج و عمره در قرآن و حديث
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    دوم
    پیوند معرفی کتاب :
    http://www.hadith.net/post/49394
عدد المشاهدين : 271544
الصفحه من 655
طباعه  ارسل الي