۳۸۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پيوسته حج و عمره بگزاريد ؛ زيرا اين دو ، فقر و گناهان را از بين مى برند ، آنگونه كه كوره آهنگرى، زنگارِ آهن را مى زدايد .
۳۹۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه حج گزارد و آميزش (در حالت احرام) و گناه نكند ، گناهان گذشته اش بخشوده مى شود .
۳۹۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه به قصد حج بيرون رود و جز خدا نيّتى نداشته باشد ، به يقين ، خداوند گناهان گذشته و آينده اش را مى بخشايد و شفاعتِ او را درباره كسى كه دعايش كند مى پذيرد .
۳۹۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى گروه مردم! در موقف (منى و عرفات) هيچ مؤمن وقوف نمى كند ، مگر آن كه خداوند ، گناه گذشته اش را تا آن لحظه مى بخشايد و چون حجِ او پايان يابد ، عملش از سرگرفته مى شود .
۳۹۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خدايا! حج گزار و كسى را كه حج گزار براى او آمرزش بطلبد ، بيامرز .
۳۹۴.امام سجّاد عليه السلام :حج گزار آمرزيده است و بهشت براى او واجب شده است و عمل را از سر مى گيرد و خانواده و مالش در حفظ خداست.
۳۹۵.امام باقر عليه السلام :كسى كه به نيّت حج يا عمره ، به زيارت اين خانه آيد و از كبر مبرّا باشد ، بى گناه برمى گردد ، همچون روزى كه مادرش او را زاده است . سپس حضرت ، اين آيه را خواند : «فمن تَعَجَّل في يومينِ فلا اثمَ عليه . . . ؛ (كسى كه در دو روز ، عجله كند گناهى بر او نيست)» . ۱
۳۹۶.امام صادق عليه السلام :كسى كه با اخلاص و به خاطر خدا حج كند و قصد ريا و شهرت طلبى نداشته باشد ، حتما خدا او را مى آمرزد .
۳۹۷.امام صادق عليه السلامـ در بيان فضيلت حج ـ: بنده ، از خانه اش خارج مى شود پس خير نصيب او مى گردد تا وقتى به مسجد الحرام مى رسد، طواف واجب را انجام مى دهد، سپس نزد «مقام ابراهيم» بازگشته ، دو ركعت نماز طواف را مى خواند . آنگاه فرشته اى آمده، سمت چپ او مى ايستد، پس چون بازگشت، دستش را بر شانه هاى او مى زند و مى گويد : فلانى ! امّا گذشته هايت ، آمرزيده شد . امّا در آينده ، پس بكوش .
