الذريعة كه تأليفات وى را متذكّر شده ، همين سال را تاريخ فوت وى دانسته است . او در الذريعة (ج24 ، ص5) ضمن معرفى كتاب ناسخ التفاسير وى ، در پاورقى متذكر شده كه تاكنون تاريخ وفات وى را به سال 1325 نگاشته ايم ، ولى در چاپ كتابش تكاليف الأنام ، مقدمه اى در احوال خويش به خط خود نگاشته و در آن ، تاريخ تولد يكى از دخترانش را در ربيع الثانى 1326 آورده است . پس معلوم مى شود كه وى بعد از اين سال ، وفات نموده است .
تا آن جا كه ما اطّلاع داريم ، از وى ، چهار پسر به نام هاى : عبد الصاحب ، كمال الدين ، جمال الدين وصدر الدين و دخترى كه در بالا به آن اشاره شد ؛ به يادگار مانده است و كتاب حاضر را در حقيقت براى فرزندان پسر خود ، نگاشته است .

روش تحقيق

در هيچ يك از مصادر ، نام اين كتاب ، بين تأليفات صدر الاسلام همدانى مذكور نيست و چنان كه خود مؤلف در ابتداى كتاب آورده ، آن را « فهرس الصدرية في الإجازات العلية » ناميده و براى چهار تن از فرزندانش نگاشته و در آن ، مشايخ روايى خود را آورده و در محرم سال 1322 در نجف اشرف از تأليف آن فارغ شده است .
مؤلف ، در حقيقت ، اجازه ميرزا حسين نورى را بهانه اى قرار داده و با حذف زوايد و حكّ و اصلاح و اضافه نمودن برخى مطالب در حاشيه آنچه محدث نورى در فايده سوم از خاتمه مستدرك الوسائل در طرق روايى خود آورده ، كتاب حاضر را جمع آورى كرده است .
تنها نسخه موجود از اين كتاب كه به خطّ مؤلف است ، در كتاب خانه دانشكده الهيات دانشگاه تهران (به شماره 13222 عمومى و 191 ـ ج ) نگهدارى مى شود كه در ابتداى اين نسخه ، اجازه ميرزا حسين بن