احاديث قرار گرفت؛ از اين رو وامداران اين جريان فكرى هميشه خود را در گرو تتبع و بررسى مأثورات و احاديث مى بينند.
حكيم ملاعلى نورى، مجدّد حكمت متعاليه در سده سيزدهم هجرى، از آن گروه حكمايى است كه بخش زيادى از عمر با بركت خود را در تحليل اين مأثورات گذارده است از اين رو با گذرى اجمالى بر زندگى وى در صدد ارائه يكى از آثار او در تحليل مأثورات ولوى هستيم.
سركار آخوند ملاعلى بن جمشيد نورى از اعاظم حكماى سده سيزدهم هجرى است كه به واسطه اشتغال مداوم و تبحر شگرف در علوم عقلى، موجب گسترش حكمت متعاليه صدرايى و جايگزينى آن به جاى ساير روشهاى فلسفى گرديد؛ از اين رو ظهور وى، يكى از مقطعهاى مهم جريان فلسفى و به ويژه حكمت شيعى در اين چهار قرن اخير است.
به گزارش صاحبان تراجم، وى مقدّمات علوم را در وطن خويش . نور مازندران . و قزوين فراگرفت و سپس به اصفهان مهاجرت نمود؛ و در آن سامان به نزد حكيم عارف آقامحمد بيدآبادى و ميرزا ابوالقاسم مدرس به تعلّم و كسب دانش پرداخت.
وى در مدت عمر با بركت خود، از مواظبت بر احكام شرعيه غفلت نمى نمود و از اين رو مورد احترام تمامى هم عصران خود بوده است، و در اين باب حكايتهاى گوناگونى درباره ارتباط او با حجة الاسلام سيد محمّد باقر شفتى ، حاجى كلباسى، ميرزاى قمى و سيد على صاحب رياض نقل شده است. ^۱