وى با القاب و اوصافِ والا بَسنده نموده اند .
عمر رضا كحّاله ، با استفاده از منابعِ ديگر ، مؤلّف را به سال 981ق در بَند حيات دانسته ^۱ و شيخ حرّ عاملى درباره اش گفته است :
السيّد وليّ بن نعمة اللّه الحسيني الرضوي الحائري ، كان عالماً فاضلاً صالحاً محدّثاً ^۲ .
آقا بزرگ تهرانى ، دست نوشتى از كتاب منهاج اليقين في شرح نهج المسترشدين ^۳ نزد مرحوم سَماوى ^۴ ديده كه آن را «نعمة اللّه حسينى ابن محمّد» در ماه ذى حجّه 980ق تحرير كرده است ^۵ . احتمال ضعيفى است كه اين كاتبْ پدر مؤلّفِ ما باشد .
همچنين از مؤلّف ، آثار متعدّدى به تازى و فارسى بر جاى مانده كه آنها را در اين جا مى شناسانم :

1 . أنوار السرائر ومصباح الزائر ؛

به فارسى ، در فضايل پيشوايان معصوم و زيارت هايشان ، ساخته 981ق. ^۶ افندى ، آن را در اِسترآباد ديده است ^۷ . دست نوشتى هم در كتاب خانه مركزى آستان قدس رضوى از آن ديده ام .

2 . تحفة الملوك الذي هو خير من الذهب المسكوك ؛

تهرانى ، موضوعات آن را چنين برشمرده است : مقدّمة في التفكّر في