امام علی علیه السلام

لا تَخلُو الأَرضُ مِن قائِمٍ للّه‏ِِ بِحُجَّةٍ، إمّا ظاهِرا مَشهورا وإِمّا خائِفا مَغمورا، لِئَلاّ تَبطُلَ حُجَجُ اللّه‏ِ و بَيِّناتُهُ...، يَحفَظُ اللّهُ بِهِم حُجَجَهُ وبَيِّناتِهِ، حَتّى يُودِعوها نُظَراءَهُم، ويَزرَعوها في قُلوبِ أشباهِهِم

زمين از وجود كسى كه حجّت خدا را بر پاى دارد ـ خواه آشكار و به‌‏نام، خواه بيمناك و گم‏نام ـ، خالى نمى‌‏مانَد، تا حجّت‌‏هاى خدا و برهان‏‌هاى او از بين نروند... خداوند به واسطه آنان، حجّت‌‏ها و نشانه‏‌هاى خود را نگه مى‌‏دارد، تا آنان نيز آنها (حجّت‏‌ها و نشانه‏‌ها) را به همتايان خويش بسپارند و در دل‏‌هاى همانندان خود بكارند.