امام صادق علیه السلام
مَن زارَهُ (الحُسَينِ عليه السلام) كانَ اللّهُ لَهُ مِن وَراءِ حَوائِجِهِ، وكُفِيَ ما أهَمَّهُ مِن أمرِ دُنياهُ، وإنَّهُ يَجلِبُ الرِّزقَ عَلَى العَبدِ، ويُخلِفُ عَلَيهِ ما يُنفِقُ، ويُغفَرُ لَهُ ذُنوبُ خَمسينَ سَنَةً، ويَرجِعُ إلى أهلِهِ وما عَلَيهِ وِزرٌ ولا خَطيئَةٌ إلّا وقَد مُحِيَت مِن صَحيفَتِهِ...
هر كس حسين عليه السلام را زيارت كند، خداوند، در پى حاجتهاى اوست و آنچه از كارهاى دنيا كه او را انديشناك كرده، برايش كفايت مى شود [ و حل مىگردد ]. اين زيارت، روزى را به سوى بنده مىكِشد و آنچه را هزينه كرده، جبران مىكند و گناهان پنجاه سالهاش آمرزيده مىشود و در حالى به سوى خانوادهاش باز مىگردد كه هيچ گناه و خطايى نيست، جز آن كه از نامه عملش محو مىشود...
تهذيب الأحكام : ج 6 ص 45 ح 96