امام علی علیه السلام
اللّهَ سُبحانَهُ جَعَلَ رُسُلَه اُولِي قُوَّةٍ في عَزائِمِهِم، وَضَعَفَةً فيما تَرَى الأعيُنُ مِن حالاتِهِم، مَعَ قَناعةٍ تَملَأُ القُلوبَ وَالعُيونَ غِنَىً، وَخَصاصةٍ تَملَأُ الأبصارَ وَالأسماعَ أذَىً...
خداوند سبحان، پيامبرانش را در اراده و تصميمات خودشان توانا گردانيد، و در آنچه ديدهها از ظاهر آنان مىبينند، خوار نماياند، با قناعتى كه دلها و چشمها را از بى نيازى پُر مىدارد و فقر و ضعفِ ظاهرى اى كه چشمها و گوشها را بسيار بيازارد.
نهج البلاغة : الخطبة 192.
سپاسگزاری از دیگران
سرکشی
مسافرت (سفر)
درخواست (نياز خواهى)
سيما و سيره
سيرى ناپذيرى (شره)
سیاست
سنّت
سلطان
سلام کردن
سَروَر
سجود
سبكسرى
سببها (اسباب)