امام صادق علیه السلام
إنَّ السَّماءَ بَكَت عَلَى الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام ويَحيَى بنِ زَكَرِيّا عليه السلام ، ولَم تَبكِ عَلى أحَدٍ غَيرِهِما. قُلتُ: وما بُكاؤُها؟ قالَ: مَكَثوا أربَعينَ يَوما تَطلُعُ الشَّمسُ بِحُمرَةٍ وتَغيبُ بِحُمرَةٍ .
«آسمان بر حسينبنعلى و يحيى بن زكريّا گريست و براى هيچكس جز اين دو گريه نكرد». گفتم: گريهاش چگونه بود؟ فرمود: «چهل روز خورشيد با سرخى بر مردم طلوع مىكرد و با سرخى غروب مىنمود» .
كامل الزيارات : ص 186 ح 260
اینجا آسمان، نزدیک تر است
در حضور دریا
مینوی نگاه تو
نجوای عاشقانه موسی
کارنمای پژوهشی ده ساله مرکز تحقیقات دارالحدیث ۱۳۷۴ ـ ۱۳۸۳
حدیث تلاش (کتاب شناسی توصیفی محمّد محمّدی ری شهری)
داستان هایی از زندگانی علی(ع)
مؤمن دارا و ندار
سال نامه حدیثی نور