امام کاظم علیه السلام
ـ في قَولِه تَعالى : «يُحْيِي الأَرْضَ بَعدَ مَوتِها» ـ: لَيسَ يُحيِيها بِالقَطْرِ، و لكِنْ يَبعَثُ اللّهُ رِجالاً فيُحيُونَ العَدلَ فتَحيا الأرضُ لإحياءِ العَدلِ، و لاَءقامَةُ الحَدِّ للّهِِ أنفَعُ في الأرضِ مِنَ القَطرِ أربَعينَ صَباحا .
ـ درباره آيه «زمين را بعد از مرگش زنده مى كند» ـفرمود : منظور زنده كردن زمين با باران نيست، بلكه خداوند مردانى را مى فرستد كه عدالت را زنده مى كنند و با زنده شدن عدالت، زمين نيز زنده مى شود. هر آينه، بر پا داشتن حدود (احكام) خدا در روى زمين، از باران چهل روز سودمندتر است.
الكافي : ج 2 ص 174 ح 7
راه
راز (سرّ)
زیور (زینت)
دزدی
درون (باطن)
خوشبختی (سعادت)
سلاح (جنگافزار)
جادو (سحر)
تسلیم
تسبیح
تزکیه
پرسیدن (دانشجویی)
بزرگی (شرف)
بدی