ـ تشويق به توبه ـ مقام توبه گر ـ نشانه توبه گر ـ پذيرش توبه ـ تا كِى توبه پذيرفته مى شود؟ ـ پشيمانى ، (نوعى) توبه است ـ اعتراف حقيقى به گناه ـ پايه هاى توبه ـ انواع توبه ـ توبه نصوح (و خالصانه) ـ به تأخير افكندن توبه ـ آسان تر از توبه ـ پرده پوشى خداوند نسبت به توبه گر ـ تبديل بدى ها به خوبى ها

الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلامـ في قولهِ تعالى : «و مِن و رائهم بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ» ـ: هو القَبرُ ، و إنَّ لَهُم فيهِ لَمَعيشَةً ضَنْكا . و اللّهِ ، إنّ القَبرَ لَرَوضَةٌ مِن رِياضِ الجنّةِ ، أو حُفْرةٌ مِن حُفَرِ النّارِ . امام زين العابدين عليه السلامـ در تفسير آيه «و پشت سرشان برزخى است تا روزى كه برانگيخته شوند» ـفرمود : آن برزخ همان گور است و آنان در گور، زندگى تنگ و سختى دارند . به خدا سوگند كه گور، يا باغى از باغهاى بهشت است، و يا گودالى از گودالهاى دوزخ. 2.بحار الأنوار : ۷۸ / ۱۴۸ / ۱۰ .

- الأكل - قِلَّةُ الأكلِ - كَثرَةُ الأكلِ - الاقتِصَادُ فِي الأَكلِ وأَثَرُهُ في صِحَّةِ البَدَنِ - مِن مَساوِئِ البِطنَةِ - إفسَادُ الشِّبَعِ لِلوَرَعِ - الجوعُ - مِيراثُ الجُوعِ - الميزانُ فِي الأكلِ - مِن آدَابِ المائِدَةِ

واژه «بُغض» ، مصدر است از مادّه «بغض» در برابر «حُبّ (دوستى)» و در اصطلاح ، نفرت از چيز آزار دهنده و مخالف طبع است و اگر شدّت يابد ، «بَغضاء» و «بغضة» و يا «مَقْت» ناميده مى شود . ابن فارِس ، در اين باره مى گويد : الباءَ وَ الغَينُ وَ الضّادُ ، أصلٌ واحِدٌ ، وَ هُوَ يَدُلُّ عَلى خِلافِ الحُبِّ . ۱ باء و غين و ضاد ، يك معناى اصلى دارد و آن ، خلاف حُبّ است . 1.معجم مقاييس اللّغة : ج ۱ ص ۲۷۳ مادّه «بغض» .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بدترين خوراك ها، به ناحق خوردن مال يتيم است.