صفات ثبوتى خداوند در کلام امام علی علیه السلام: يكتا، صمد، دانا، گواه، شنواى بينا

موانع خداشناسى در کلام امام علی سلام الله علیه گناهان، غفلت، بيمارى دل ها، حجاب آفريدگان

امام زين العابدين عليه السلامـ وقتى از ايشان پرسيده شد: امام بعد از شما كيست؟ ـفرمود : فرزندم محمّد، كه دانش را ژرف مى شكافد.

فاطمه عليها السلام :پس از آن كه حسين عليه السلام را به دنيا آوردم ، رسول خدا صلى الله عليه و آله نزد من آمد . طفل را در پارچه اى زرد رنگ، به دست آن حضرت دادم . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آن پارچه را دور انداخت و پارچه سفيدى گرفت و حسين را در آن پيچيد . آن گاه فرمود : بگيرش اى فاطمه ، كه او امام است و فرزند امام . او پدر نُه امام بزرگوارى است كه از صُلب او به دنيا مى آيند و نُهمين آنان قائم است .

احادیثی در باره امامت و فضایل امام هادى عليه السّلام امام جواد عليه السلام :امامِ پس از من فرزندم على است؛ فرمان او فرمان من است، سخن او سخن من و اطاعت از او اطاعت از من؛ و پس از او امامت به فرزندش حسن مى رسد.

صفوان جمّال ـ: از امام صادق عليه السلام درباره دارنده اين منصب (امامت ) سؤال كردم . حضرت فرمود : دارنده اين مقام، به لهو و لعب نمى پردازد. در اين هنگام موسى بن جعفر، كه كودكى بود ، وارد شد در حالى كه ماده بزغاله اى مكّى با خود داشت و به او مى گفت: پروردگارت را سجده كن! ابو عبد اللّه او را گرفت و در آغوش كشيد و فرمود: پدر و مادرم فدايش كه اهل لهو و لعب نيست.

امام باقر عليه السلام :چون هنگام شهادت حسين بن على عليهما السلام رسيد دختر بزرگ خود، فاطمه بنت الحسين عليه السلام ، را خواند و نامه اى سر بسته و وصيت نامه اى سر گشاده به او داد؛ [چون] على بن حسين دچار چنان شكم روشى بود كه گمان نمى كردند جان سالم به در برد. سپس فاطمه آن نوشته را به على بن الحسين عليهما السلام داد و به خدا قسم اين نامه به ما رسيد. سوگند به خدا كه آنچه از زمان خلقت آدم تا پايان دنيا مورد نياز فرزندان آدم بوده و هست در اين نوشته وجود دارد!

امام رضا عليه السلام - تصريح به امامت آن بزرگوار - مجبور كردن امام به پذيرش ولايتعهدى - امام در زندان سرخس - آشنايى امام به زبانهاى مختلف - آرامش امام - ويژگى هاى امام رضا عليه السلام

امانت ، در لغت واژه «امانت» ، ضدّ «خيانت» ، مصدر و از ريشه «أمن» به معناى آرامش قلب است . امين ، به كسى گفته مى شود كه دل ، در سپردن چيزى به او احساسِ آرامش كند . همچنين به چيزى كه سپرده شده نيز «امانت» اطلاق مى گردد . ابن فارس ، در معناى «أمَنَ» مى گويد : الهمزة و الميم و النون أصلان متقاربان : أحدهما الأمانة التى ضدّ الخيانة ، و معناها سكون القلب ، و الآخر التصديق . ۱ همزه و ميم و نون ، دو اصل [معنايىِ] نزديك به هم دارد : يكى امانت كه ضدّ خيانت و به معناى آرامش دل است ، و ديگرى گواهى دادن . امانت ، در قرآن و حديث واژه «امانت» در قرآن و احاديث اسلامى ، در همان معناى لغوى آن به كار رفته است ؛ امّا در تبيين عرصه هاى «امانت» و اقسام امينان ، نوآورى هاى جالب توجّه و نكاتِ تنبّه آفرينى در متون اسلامى ديده مى شود .

الباطِلُ الكتاب: (كَذلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الْحَقَّ وَ الْباطِلَ فَأَمّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاءً وَ أَمّا مَا يَنْفَعُ النّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الْأَرْضِ كَذلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الْأَمْثَالَ) . ۱ (وَ قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كانَ زَهُوقا) . ۲ (بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَ لَكُمُ الْوَيْلُ مِمّا تَصِفُونَ) . ۳ (قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَ ما يُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَ ما يُعِيدُ) . ۴ (أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبا فَإِنْ يَشَإِ اللّهُ يَخْتِمْ عَلَى قَلْبِكَ و يَمْحُ اللّهُ الْبَاطِلَ وَ يُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ) . ۵ «خدا براى حق و باطل چنين مثل مى زند، اما كف به كنارى افتد و نابود شود و آنچه براى مردم سودمند است در زمين پايدار بماند. خدا اين چنين مثل مى زند». «بگو: حق آمد و باطل نابود شد. به يقين باطل نابود شدنى است». «بلكه حق را بر باطل فرو مى افكنيم . پس آن را در هم كوبد و باطل بناگاه نابود شود. و واى بر شما از آنچه وصف مى كنيد». «بگو: حق فراز آمد و باطل نماند و ياراى بازگشتنش نيست». «يا مى گويند كه بر خدا دروغى بسته است . اگر خدا بخواهد بر دل تو مهر مى نهد. و خدا باطل را محو مى كند و حق را با كلمات خويش ثابت مى گرداند. او به راز دلها داناست». 1.الرعد : ۱۷. 2.الإسراء : ۸۱. 3.الأنبياء : ۱۸. 4.سبأ : ۴۹. 5.الشورى : ۲۴.

واژه «بُخل» ، ۱ در لغت عرب به معناى «منع و اِمساك» ۲ و ضدّ «كَرَم و جود» ۳ است و در فارسى ، به معناى «زُفتى و تنگ چشمى» ۴ است . فيروزآبادى ، در تبيين معناى «بخل» ، گفته است : البُخلُ وَ البُخولُ ، بِضَمِّهِما ، وَ كَجَبَلٍ وَ نَجْمٍ وَ عُنُقٍ : ضِدُّ الكَرَمِ . ۵ بخل و بخول ، هر دو به ضمّ با ، و نيز بر وزن هاى جَبَل و نَجْم و عُنُق ، ضدّ كَرَم است . و امّا «شُحّ» ، به معناى بخل شديد و بازداشتن همراه با حرص ، تفسير شده است ، چنان كه ابن فارِس مى گويد : الشين وَ الحاء ، الأَصلُ فيهِ المَنعُ ، ثُمَّ يَكونُ مَنعا مَعَ حِرصٍ . مِن ذلِكَ الشُّحُّ وَ هُوَ البُخلُ مَعَ حِرصٍ . ۱ شين و حا (شحّ) : اصل در اين واژه ، بازداشتن است ، و بعدها در بازداشتن همراه با حرص ، به كار برده شده است . از همين روست كه شُحّ ، همان بخل آزمندانه است .

رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :أذلُّ النّاسِ مَنْ أهانَ النّاسَ. ۱ ۴۶۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :فاز و اللّهِ الأبرارُ ، أ تدري مَن هُم؟ هُمُ الّذينَ لا يُؤذُونَ الذَّرَّ . ۲ ۴۶۲.الإمامُ الكاظِمُ عليه السلام :ليسَ مِن أخلاقِ المُؤمِنينَ الغَشُّ و لا الأذى . ۳

كُلُّ شَيءٍ مُطلَقٌ .الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كلُّ شيءٍ مُطْلَقٌ حتّى يَرِدَ فيه نَصٌّ . ۱ عنه عليه السلام :كلُ شيءٍ مُطلقٌ حتّى يرِدَ فيه نَهْيٌ . ۲ عنه عليه السلام :كلُّ شيءٍ هو لَك حَلالٌ حتّى تَعلمَ أنّه حَرامٌ بعينِه فتَدَعهُ ......... و الأشياءُ كلُّها على هذا حتّى يستبينَ لكَ غيرُ ذلك أو تَقومَ به البيّنةُ . ۳ ۵۵۷.عنه عليه السلام :الأشياءُ مطلَقةٌ ما لم يَرِدْ عليكَ أمرٌ و نَهْيٌ ، و كلُّ شيءٍ يكونُ فيه حَلالٌ و حَرامٌ فَهُوَ لكَ حلالٌ أبدا ، ما لم تَعرِفِ الحرامَ منه فَتَدعَهُ . ۴ ۵۵۸.عنه عليه السلام :كلُّ شيءٍ يكونُ فيه حَرامٌ و حلالٌ فهو لك حَلالٌ أبدا حتّى تَعرِفَ الحرامَ منه بعينِهِ فَتَدعَهُ . ۵ 1.بحار الأنوار : ۲/۲۷۲/۳ . 2.وسائل الشيعة : ۱۸/۱۲۷/۶۰ . أقول : انظر بيان صاحب الوسائل في توضيح الحديث. 3.الكافي : ۵/۳۱۳/۴۰ . 4.بحار الأنوار : ۲/۲۷۴/۱۹ . 5.بحار الأنوار : ۲/۲۸۲/۵۸ .