1464

اِنَّما یُحتاجُ مِنَ الإِمامِ إذا قالَ صَدَقَ، وَ إذا وَعَدَ اَنجَزَ، وَ إذا حَکَمَ عَدَلَ؛ آنچه از امام و پیشوا انتظار می رود آن است که: ...

 1473

لَو اَنَّ النّاس قَصَدُوا فِی الطَّعامِ لَاستَقامَت اَبدانُهُم؛ اگر مردم در خوراک، میانه روی و اعتدال داشته باشند، بدنهایشان استوار و سلامت می شود. المحاسن، ص439

 1423

اَللَّحمُ یُنبِتُ اللَّحمَ، مَن اَدخَلَ جَوفَهُ لُقمَهَ شَحمٍ اَخرَجَت مِثلَها داءًا؛ «گوشت» گوشت را می رویاند. هر کس یک لقمه «پی» وارد بدن خود کند، به ...

 1568

کَثرَهُ الهَمِّ تُورِثُ الهِرَمَ؛ اندوه بسیار، پیری می آورد. مسند الامام الکاظم(ع)، ج3، ص265

 1441

مَن ذَکَرَ رَجُلاً مِن خَلفِهِ بِما هُوَ فیهِ، مِمّا عَرَفَهُ النّاسُ لَم یَغتَبهُ، وَ مَن ذَکَرَهُ مِن خَلفِهِ مِمّا لا یَعرِفُهُ النّاسُ، إغتابَهُ، وَ مَن ...

 1562

لَیسَ مِن دَواءٍ الاّ وَ هُوَ یُهَیِّجُ داءًا، وَ لَیسَ شَیءٌ فِی البَدَنِ اَنفَعَ مِن اِمساکِ الیَدِ، اِلاّ عَمّا یَحتاجُ إلَیهِ؛ هیچ دارویی نیست، مگر آن ...

 1803

اَلمَغبُونُ مَن غَبَنَ من عُمرِهِ ساعَهً؛ زیانکار، کسی است که ساعتی از عمر خویش را باخته است. حیاة الامام موسی بن جعفر(ع)، ج1، ص278

 3324

اَورَعُ النّاسِ مَن وَقَف عِندَ الشُّبهَهِ؛ اَعبَدُ النّاسِ مَن اَقامَ الفَرائِضَ؛ اَزهَدُ النّاسِ مَن تَرَکَ الحَرامَ؛ اَشَدُّ النّاسِ اِجتِهاداً مَن تَرَکَ الذُّنوبَ؛ پارساترین مردم کسی است ...

 3153

اِجعَل نَفسَکَ عَدُوّاً تُجاهِدُهُ وَ عارِیَهً تَرُدُّها؛ نفس خودت را دشمنی قرار بده، که با آن مبارزه می کنی و عاریه ای بشمار، که آن را ...

 3218

حَقُّ المُسلِمِ عَلَی المُسلِمِ اَن لا یَشبَعَ وَ یَجُوعُ اَخُوهُ؛ حق مسلمان بر مسلمان آن است که خودش سیر نباشد و برادرش گرسنه بماند. کافی، ج2، ص170 ...