1799

امام کاظم علیه السّلام فرمودند: اِیّاکَ اَن یَراکَ اللهُ فی مَعصِیَهٍ نَهاکَ عَنها وَ اِیّاکَ اَن یَفقِدَکَ اللهُ عِندَ طاعَهٍ اَمَرَکَ بِها؛ بپرهیز از این که خداوند تو را در معصیتی که از آن نهی کرده است، ببیند. و برحذر باش از این که خداوند تو را ...

 1677

اَلتَّحَدُّثُ بِنِعَمِ اللهِ شُکرٌ وَ تَرکُ ذلِکَ کُفرٌ، فَاربِطُوا نِعَمَ رَبِّکُم بِالشَّکرِ وَ حَصِّنُوا اَموالَکُم بِالزَّکاهِ؛ یاد کردن نعمتهای خداوند، شکر است و ترک آن ناسپاسی است. پس نعمتهای پروردگارتان را به شکر پیوند دهید، و داراییهای خود را با پرداخت زکات، حفظ کنید. حیاة الامام موسی ...

 1738

امام کاظم علیه السّلام فرمودند: کَفی بِالتَّجارِبِ تَأدیبًا، وَ بِمَمَرِّ الاَیّامِ عِظَهً، وَ بِذِکرِ المَوتِ حاجِزًا عَنِ الذُّنُوبِ وَالمَعاصی؛ تجربه ها برای ادب کردن کافی است، و گذشت روزها برای موعظه و پند و یاد مرگ برای بازداشتن از گناهان بس است. حیاة الامام موسی بن جعفر(ع)، ج1، ...

 1930

امام کاظم علیه السّلام فرمودند: اِیّاکَ اَن تَمنَعَ فی طاعَهِ اللهِ فَتُنفِقَ مِثلَیهِ فی مَعصِیَهِ الله؛ مبادا که از خرج کردن در راه خدا دریغ کنی، که در نتیجه دو برابر آن را در نافرمانی خدا خرج کنی! مسند الامام الکاظم(ع)، ج3، ص247

 1729

امام کاظم علیه السّلام فرمودند: اَلمُؤمِنُ اَعَزُّ مِنَ الجَبَلِ، اَلجَبَلُ یُستَفَلُّ بِالمَعاوِلِ، وَ المُؤمِنُ لا یُستَفَلُّ دینُهُ بِشَیءٍ؛ مؤمن سرسخت تر و باصلابت تر از کوه است. کوه، با کلنگها کنده شود، امّا دین مؤمن با هیچ چیز کاسته و کم نگردد. حیاة الامام موسی بن جعفر(ع)، ج1، ...

 2184

امام کاظم علیه السّلام فرمودند: اِنَّ الحَرامَ لا یُنمی، وَ اِن نَمی لا یُبارَکُ لَهُ فیهِ، وَ ما اَنفَقَهُ لَم یُوجَر عَلَیهِ وَ ما خَلَّفَهُ کانَ زادَهُ إلَی النّارِ؛ مال حرام رشد نمی کند. اگر هم رشد کند، برکتی در آن نیست. آدمی آنچه را هم که ...

 1715

لا تُضَیِّع حَقَّ اَخیکَ اِتّکالاً عَلی ما بَینَکَ وَ بَینَهُ، فَاِنَّهُ لَیسَ بِأخٍ مَن ضَیَّعتَ حَقَّهُ؛ حق برادر دینی خود را به اتّکای دوستی و رفاقت میان خود و او، ضایع مکن؛ زیرا کسی که حقّش را تباه کنی، دیگر «برادر» نیست. حیاة الامام موسی بن جعفر(ع)، ...

 1682

اِنَّما یُحتاجُ مِنَ الإِمامِ إذا قالَ صَدَقَ، وَ إذا وَعَدَ اَنجَزَ، وَ إذا حَکَمَ عَدَلَ؛ آنچه از امام و پیشوا انتظار می رود آن است که: هرگاه سخن گوید، راست بگوید؛ چون وعده دهد، وفا کند، و چون حکم کند، به عدالت رفتار کند. حیاة الامام موسی ...

 1694

لَو اَنَّ النّاس قَصَدُوا فِی الطَّعامِ لَاستَقامَت اَبدانُهُم؛ اگر مردم در خوراک، میانه روی و اعتدال داشته باشند، بدنهایشان استوار و سلامت می شود. المحاسن، ص439

 1601

اَللَّحمُ یُنبِتُ اللَّحمَ، مَن اَدخَلَ جَوفَهُ لُقمَهَ شَحمٍ اَخرَجَت مِثلَها داءًا؛ «گوشت» گوشت را می رویاند. هر کس یک لقمه «پی» وارد بدن خود کند، به همان اندازه، «درد» را از بدن بیرون می کند. المحاسن، ص465

 1789

کَثرَهُ الهَمِّ تُورِثُ الهِرَمَ؛ اندوه بسیار، پیری می آورد. مسند الامام الکاظم(ع)، ج3، ص265

 1621

مَن ذَکَرَ رَجُلاً مِن خَلفِهِ بِما هُوَ فیهِ، مِمّا عَرَفَهُ النّاسُ لَم یَغتَبهُ، وَ مَن ذَکَرَهُ مِن خَلفِهِ مِمّا لا یَعرِفُهُ النّاسُ، إغتابَهُ، وَ مَن ذَکَرَهُ بِما لَیسَ فیهِ فَقَد بَهَتَهُ؛ هر کس پشت سر دیگری چیزی بگوید که در او هست و مردم هم آن ...

 1953

لَیسَ مِن دَواءٍ الاّ وَ هُوَ یُهَیِّجُ داءًا، وَ لَیسَ شَیءٌ فِی البَدَنِ اَنفَعَ مِن اِمساکِ الیَدِ، اِلاّ عَمّا یَحتاجُ إلَیهِ؛ هیچ دارویی نیست، مگر آن که دردی را تحریک می کند. برای بدن هیچ چیز سودمندتر از امساک و نخوردن نیست، مگر آنچه مورد نیاز ...

 2161

اَلمَغبُونُ مَن غَبَنَ من عُمرِهِ ساعَهً؛ زیانکار، کسی است که ساعتی از عمر خویش را باخته است. حیاة الامام موسی بن جعفر(ع)، ج1، ص278