فصل هفتم : ويژگى هاى امّت محمّد صلى الله عليه و آله در احكام شرعى

قرآن

«همانان كه از اين فرستاده، پيامبر درس نخوانده ـ كه [ نام ]او را نزد خود، در تورات و انجيل نوشته مى يابند ـ پيروى مى كنند؛ [ همان پيامبرى كه ] آنان را به كار پسنديده ، فرمان مى دهد و از كار ناپسند ، باز مى دارد و براى آنان ، چيزهاى پاكيزه را حلال و چيزهاى ناپاك را حرام مى گردانَد و از [ دوش ] آنان ، قيد و بندهايى را كه بر ايشان بوده است ، برمى دارد . پس كسانى كه به او ايمان آوردند و بزرگش داشتند و يارى اش كردند و نورى را كه با او نازل شده است ، پيروى كردند، آنان ، همان رستگاران اند» .

«ماه رمضان [ همان ماهى ] است كه در آن، قرآن ، فرو فرستاده شده است ؛ [ كتابى ] كه مردم را راهبر است و [ متضمّن ]دلايل آشكار هدايت و [ ميزان ] تشخيص حق از باطل است. پس هر كس از شما اين ماه را درك كند ، بايد آن را روزه بدارد و كسى كه بيمار يا در سفر است ، [ بايد به شماره آن، ] تعدادى از روزهاى ديگر را [ روزه بدارد ] . خدا براى شما آسانى مى خواهد و براى شما ، دشوارى نمى خواهد؛ تا شماره [ ى مقرّر ] را تكميل كنيد و خدا را به پاس آن كه ره نمونتان كرده است ، به بزرگى بستاييد ؛ و باشد كه شكرگزارى كنيد» .

«خداوند ، بر هيچ كس ، جز به قدرِ توانايى اش تكليف نمى كند. آنچه [ از خوبى ] به دست آورده ، به سود اوست و آنچه [ از بدى ]به دست آورده ، به زيان اوست. پروردگارا! اگر فراموش كرديم يا به خطا رفتيم ، بر ما مگير . پروردگارا! هيچ بارِ گرانى بر [ دوش ] ما مگذار؛ همچنان كه بر [ دوشِ ]كسانى كه پيش از ما بودند ، نهادى. پروردگارا! و آنچه تاب آن را نداريم ، بر ما تحميل مكن و از ما در گذر و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور . سروَر ما تويى . پس ما را بر گروه كافران ، پيروز كن» .

حديث

۱۷۳.امام صادق عليه السلام :خداوند ـ تبارك و تعالى ـ شريعت هاى نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام را به محمّد داد : يكتاپرستى و اخلاص و نفى [وجود ]شريكان [براى خدا] ، و آيين راستين آسان . نه رهبانيّت رواست ، نه گوشه نشينى . چيزهاى پاكيزه را در اين شريعت ها روا شمُرد و ناپاك ها را ناروا دانست و كُنْد و زنجيرهايى را كه بر آنان بود ، از ايشان (امّت اسلام) برداشت . ^۱ آن گاه ، در اين [شريعت] بر او (محمّد صلى الله عليه و آله ) نماز و زكات و روزه و حج و امر به معروف و نهى از منكر و حلال و حرام و ميراث ها و حدود و فرايض و جهاد در راه خدا را واجب فرمود . افزون بر اينها ، وضو و فاتحة الكتاب و آيات پايانى سوره بقره و سوره هاى پُر بَند ^۲ را به او عطا فرمود و غنيمت و فَى ء را براى او روا شمرد و او را با رعب [افكندن در دل دشمن] ، نصرت بخشيد و زمين [و خاك] را برايش سجده گاه و [نيز] پاك كننده [در تيمّم ]قرار داد و به سوى همگان ، از سفيد و سياه ، و جنّ و اِنس ، فرستاد و [اجازه ]گرفتن جزيه و اسير كردن مشركان و فِدْيه گرفتن از آنها را به او داد . سپس ، تكليفى به او محوّل شد كه به هيچ يك از پيامبران ، محوّل نشد و از آسمان ، شمشيرى بدون غلاف برايش فرود آورده و به او گفته شد : «در راه خدا بجنگ . جز عهده دار خود نيستى» .