۲.تفسير العيّاشىـ به نقل از يعقوب بن شعيب ـ :از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خداوند كه : «مردم ، امّتى يك دست بودند» ، پرسيدم .
فرمود : «اين ، پيش از نوح عليه السلام بود كه مردم ، امّتى واحد بودند ...» .
گفتم : آيا در راه راست بودند يا در گم راهى؟
فرمود : «گم راه بودند . نه مؤمن بودند ، نه كافر ، و نه مشرك .
۳.تفسير العيّاشىـ به نقل از مسعده ـ :امام صادق عليه السلام ، در باره اين سخن خداوند متعال كه : «مردم، امّتى يگانه بودند . پس خداوند ، پيامبران را نويدآور و بيم دهنده برانگيخت» ، فرمود « : اين ، پيش از نوح عليه السلام بوده است» .
گفته شد : پس بر راه راست بودند؟
فرمود : «نه . گم راه بودند ...» .
من گفتم : پس آيا پيش از پيامبران ، گم راه بودند يا ره يافته؟
فرمود : «ره يافته نبودند ؛ بلكه بر همان سرشت الهى اى كه خداوند ، ايشان را با آن سرشت آفريد ، بودند ، و آفرينش خدا ، تبديل ناپذير است . نمى توانستند ره يافته باشند تا آن كه خداوند ، راه نمايى شان كرد . نشنيده اى كه ابراهيم عليه السلام مى گويد : «اگر پروردگارم مرا راه نمايى نكرده بود ، بى گمان ، از مردمان گم راه مى بودم» ؟ يعنى پيمان [و ميثاق الهى] را فراموش مى كردم» .
1 / 2
فرستاده شدن هشداردهنده و راه نما به سوى همه امّت ها
قرآن
«و هر امّتى را فرستاده اى است. پس چون فرستاده شان بيايد، ميانشان به عدالت ، داورى شود و بر آنان ستم نرود» .
«و در حقيقت، در ميان هر امّتى فرستاده اى برانگيختيم [ تا بگويد: ] «خدا را بپرستيد و از طاغوت ، بپرهيزيد»» .
«ما تو را به حق، [ به سِمَتِ ] بشارتگر و هشدار دهنده ، گسيل داشتيم . و هيچ امّتى نبوده است ، مگر اين كه در آن ، هشدار دهنده اى گذشته است» .
