معناى «أمْن» ، آرامش خاطر و رفع نگرانى است. امن و امانت و امان، در اصل مصدر هستند.
امّا در اين جا مطلقِ امنيت ، موضوع سخن نيست ؛ بلكه يكى از مصاديق معناى نخست آن ، يعنى امنيت اجتماعى ، مورد بررسى قرار مى گيرد .
امنيّت ، در قرآن و حديث
در قرآن و احاديث اسلامى ، كلمه «أمن» و مشتقات آن ، در معانى مختلفى به كار رفته است ، مانند : امانت ، ۱ ايمان ، ۲ امنيت در برابر خطرهايى كه در جهان پس از مرگ ، انسان را تهديد مى نمايد ۳ و امنيت در مقابل خطرهايى كه آرامش اجتماعى انسان را تهديد مى كند . ۴ همان طور كه اشاره شد ، در اين جا تنها متونى ارائه مى گردند كه مرتبط با امنيت اجتماعى اند . پيش از آن ، توجّه خوانندگان گرامى را به چند نكته جلب مى كنيم :
1 . جايگاه امنيّت ، در نظام اسلامى
از منظر متون اسلامى ، امنيت اجتماعى ، يكى از بزرگ ترين و گواراترين نعمت هاى الهى است كه با نعمت تن درستى و سلامت برابرى مى كند ، همه مردم به آن نياز دارند و بدون آن ، شادى در زندگى بى مفهوم است ؛ ولى با اين همه ، كمتر كسى قدر اين نعمت بزرگ را مى داند :
نِعمَتانِ مَكفورَتانِ : الأَمنُ وَالعافِيَةُ .۵
دو نعمت اند كه ناسپاسى مى شوند: امنيت و سلامت .
1.. ر . ك : ص ۳۲۳ (امانت / درآمد / امانت ، در لغت) .
2.. ر . ك : همين دانش نامه : ج ۸ ص ۸ (ايمان / درآمد / ايمان ، در لغت) .
3.. مقصود ، امنيت از عذاب الهى است كه در آيات و روايات فراوانى به آن اشاره شده است .
4.. ر . ك : ص ۵۲۵ (امنيّت / فصل دوم : خطرناك ترينِ آسيب هاى امنيت) .
5.. ر . ك : ص ۵۰۰ ح ۴ .
