۱۳۲۴.الإمامُ المهديُّ عليه السلام :أمّا وَجـهُ الانْتِفاعِ بي في غَيبَتي فكالانْتِفاعِ بالشَّمسِ إذا غَيَّبها عَنِ الأبصارِ السَّحابُ ، و إنّي لَأمانٌ لأهلِ الأرضِ كما أنّ النُّجومَ أمانٌ لأهلِ السَّماءِ . ^۱

257

عَلاماتُ الظُّهورِ

۱۳۲۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إذا هلَكَ الخاطِبُ ^۲ و زَاغَ صاحِبُ العَصرِ و بقِيَتْ قلوبٌ تَتَقلّبُ مِن مُخْصِبٍ و مُجْدِبٍ، هلَكَ المُتَمَنّونَ و اضْمَحَلَّ المُضْمَحِلّونَ وَ بقِيَ المؤمنونَ ، و قَليلٌ ما يكونونَ ، ثلاثُمائةٍ أو يَزيدونَ ، تُجاهِدُ معَهُم عِصابةٌ جاهَدَتْ مَعَ رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله يومَ بَدرٍ ، لَم تُقْتَلْ و لَم تَمُتْ . ^۳

۱۳۲۶.عنه عليه السلام :و اللّهِ و اللّهِ ، لا تَرَونَ الّذي تَنْتَظِرونَ حتّى لا تَدْعونَ اللّهَ إلاّ إشارةً بأيْديكُم و إيماضا بِحَواجِبِكُم ، و حتّى لا تَمْلِكُون مِن الأرضِ إلاّ مَواضِعَ أقدامِكُم ، و حتّى يكونَ مَوضِعُ سلاحِكُم على ظُهورِكُم ، فيَومَئذٍ لا يَنصُرُني إلاّ اللّهُ بملائكتِهِ و مَن كَتبَ على قلبِهِ الإيمانَ . ^۴

۱۳۲۴.امام مهدى عليه السلام :چگونگى بهره مند شدن از من در روزگار غيبتم همچون بهره مند شدن از خورشيد است، آنگاه كه در پس ابر از ديدگان پنهان مى شود. من مايه امان زمينيانم همچنان كه ستارگانْ مايه امان آسمانيان هستند.

257

نشانه هاى ظهور

۱۳۲۵.امام على عليه السلام :آنگاه كه خاطب به هلاكت درمى افتد ^۵ و امامِ عصر از ديدگان پنهان مى شود و دلهايى شاداب و دلهايى ديگر فسرده مى گردند، آرزومندان نابود مى شوند و از هم فرو مى پاشند و مؤمنان باقى مى مانند كه شمارشان اندك است، سيصد نفر يا بيشتر. در ركاب اين مؤمنان دسته اى [از فرشتگان ]مى جنگند كه روز بدر در كنار پيامبر خدا صلى الله عليه و آله جنگيدند كه نه كشته شدند و نه مردند.

۱۳۲۶.امام على عليه السلام :به خدا قسم، به خدا قسم! آن كس را كه انتظارش مى كشيد، نمى بينيد مگر آنگاه كه خدا را جز با اشاره دست و ابروى خود [نتوانيد ]بخوانيد، و از زمين چيزى در اختيار نداشته باشيد، جز همان جاى گامهاى خود و جنگ افزارتان بر پشتهايتان باشد. در آن روز مرا يارى نمى رساند مگر خداوند به وسيله فرشتگان خود و كسانى كه بر [صفحه] دلشان ايمان نقش بسته است.