۱۲.الغيبة، طوسىـ به نقل از خالد عاقولى ـ :امام صادق عليه السلام فرمود : «چرا چشم [به رفاه ديگران ]مى دوزيد ؟ چرا عجله مى كنيد ؟ آيا در امنيت به سر نمى بريد ؟ مگر نه اين است كه هر يك از شما از خانه اش بيرون مى رود و كارهايش را انجام مى دهد و بر مى گردد، بدون آن كه ربوده شود ؟ ! پيش از شما كسانى به سر مى بردند كه با شما هم عقيده بودند ؛ ولى آنها را دستگير مى كردند و دست و پاهايشان را مى بريدند و از تنه هاى درختان خرما آويزانشان مى ساختند و با ارّه دوشقّه شان مى كردند . با اين حال از گناهان خودشان فراتر نمى رفتند . ۱
ايشان سپس اين آيه را تلاوت كرد : «آيا پنداشته ايد كه به بهشت مى رويد، حال آن كه هنوز آنچه بر سر پيشينيان شما آمده، بر شما نگذشته است ؟ به ايشان سختى و زيان رسيد و متزلزل گشتند، تا آن جا كه پيامبر و مؤمنانى كه با او بودند، گفتند : پس يارى خدا، كِى خواهيد رسيد ؟ هان ! يارى خدا نزديك است» .
1 / 5
آزمايش پيامبران عليهم السّلام
۱۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هم من و هم پيامبران و مؤمنان پيش از من، همواره گرفتار كسانى بوده ايم كه به ما آزار و آسيب مى رسانده اند . اگر مؤمن بر قلّه كوهى باشد، خداوندت كسى را بر او مى گمارد كه آزار و اذيّتش كند تا بِدان سبب به او مزد دهد .
1.علّامه مجلسى قدس سره در بيان اين جمله اخير مى گويد : يعنى آن رنج ها و مصيبت ها را جز به خود و گناهان خود، نسبت نمى دادند [و خود را مقصّر مى دانستند] ، يا : با وجود آن بلاها و شكنجه ها جز به اصلاح خود و جبران گناهانشان توجّه نمى كردند و به آن بلاها اهمّيتى نمى دادند .
