۵۱۲۹.بحار الأنوار عن محمّد بن عبد اللّه الخراسانيّ خادم الرضا عليه السلام :دَخلَ رجُلٌ مِن الزَّنادِقَةِ على الرِّضا عليه السلام و عِندَهُ جَماعَةٌ ، فقالَ لَهُ أبو الحسنِ عليه السلام : أ رَأيْتَ إنْ كانَ القَولُ قَولَكُم ـ و ليسَ هُو كما تَقولونَ ـ أ لَسْنا و إيّاكُم شَرَعا سَواءً ، و لا يَضُرُّنا ما صَلَّيْنا و صُمْنا و زَكَّيْنا و أقْرَرْنا ؟ فسَكَتَ ، فقالَ أبو الحسنِ عليه السلام : إنْ يَكُنِ القَولُ قَوْلَنا ـ و هُو كما نَقولُ ـ أ لَسْتُم قد هَلَكْتُم و نَجَوْنا؟! ۱
۵۱۳۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ مِمّا نُقِلَ عَنهُ ، و قيلَ لغَيرِهِ ـ:
زَعَمَ المُنَجِّمُ و الطَّبيبُ كِلاهُما
أنْ لا مَعادَ، فقلتُ: ذاكَ إلَيْكُما
إنْ صَحّ قَولُكُما فلَستُ بخاسِرٍ
أو صَحَّ قَولي فالوَبالُ علَيْكُما۲
1079
عَجزُ العقُولِ عَن إنكارِ اللّهِ
۵۱۳۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الحَمدُ للّهِ المُتَجلّي لخَلْقِهِ بخَلْقِهِ ، و الظّاهِرِ لقُلوبِهِم بحُجّتِهِ . ۳
۵۱۲۹.بحار الأنوارـ به نقل از محمّد بن عبد اللّه خراسانى خادم امام رضا عليه السلام ـ: جماعتى در خدمت امام رضا عليه السلام بودند، كه زنديقى وارد شد . حضرت به او فرمود : اگر سخن شما درست باشد ـ كه نيست ـ در اين صورت آيا نه اين است كه ما و شما يكسان هستيم و نماز و روزه و زكات و ايمان ما زيانى به ما نمى رساند؟ زنديق خاموش ماند .
سپس امام رضا عليه السلام فرمود : اگر سخن ما درست باشد ـ كه هست ـ آيا شما به هلاكت درنيفتاده ايد و ما نجات نيافته ايم؟!
۵۱۳۰.امام على عليه السلامـ در ابيات زير كه منسوب به ايشان است و بعضى هم آنها را از ديگران دانسته اند ـفرمود :
منجّم و طبيب هر دو ادعا كردند/
كه معادى در كار نيست، گفتم خود ببينيد
اگر سخن شما درست باشد من زيان نكرده ام/
و اگر سخن من درست باشد، شما كيفر مى بينيد.
1079
ناتوانى خردها از انكار خدا
۵۱۳۱.امام على عليه السلام :ستايش خدايى را كه با آفرينشِ موجودات، بر جهانيان آشكار گشته و به برهان خويش، بر دلهاى آنان نمودار است .
۵۱۳۲.امام على عليه السلام :ستايش خدايى را كه به امور پنهانى داناست و نشانه هاى آشكارى بر هستى او گواه است و ديدن او با بينايى چشم ظاهرى ممكن نيست ، پس ، نه چشمى كه او را نديده است، انكارش مى كند و نه دلى كه هستى او را اثبات مى كند، به كنه ذاتش پى مى برد ......... پس اوست آن كه نشانه هاى هستى بر اقرار باطنى منكران او گواهى مى دهد .
1.. بحار الأنوار: ۳/۳۶/۱۲ .
2.بحار الأنوار: ۷۸/۸۷/۹۲.
3.. نهج البلاغة : الخطبة ۱۰۸ .
