8 / 3

به جماعت خواندن نماز مستحبّى

۱۳۰.امام صادق عليه السلام :نماز مستحبّى ، با جماعت خوانده نمى شود؛ چون اين كار ، بدعت است و هر بدعتى ، گم راهى است و هر گم راهى اى در آتش است.

8 / 4

نماز تَراويح

۱۳۱.صحيح البخارىـ به نقل از عبد الرحمان بن عبد القارى ـ :شبى در ماه رمضان با عمر بن خطّاب به مسجد رفتيم. ديديم كه مردم ، پخش و پراكنده اند: يكى ، تنها نماز مى خوانَد و ديگرى ، با جمعى كه به او اقتدا كرده اند ، مشغول نماز است.
عمر گفت: به نظر من ، اگر اينها همه به يك پيش نماز اقتدا كنند ، بهتر است.
سپس تصميم به اين كار گرفت و گفت كه همگى به اُبىّ بن كعب ، اقتدا كنند.
شبى ديگر نيز با او آمديم . ديديم كه مردم با پيش نمازشان ، نماز مى گزارند.
عمر گفت: اين ، خوبْ بدعتى بود ، و آن [نمازى] كه مردم از آن مى خوابند [و نمى خوانند] ، برتر از آن [نمازى] است كه مى خوانند !
مقصودش [خواندن نوافل] در آخرِ شب بود ، در حالى كه مردم ، [آنها را] اوّلِ شب مى خواندند.

۱۳۲.صحيح ابن خزيمةـ به نقل از عايشه ـ :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در دل شب [از اتاق ]خارج شد و در مسجد، نماز گزارد و چند نفرى پشت سرش نماز خواندند. صبح كه شد، عدّه اى شروع به بازگو كردن آن كردند. شب سوم ، جمعيت مردم در مسجد ، بيشتر شد. پيامبر صلى الله عليه و آله ، باز به مسجد رفت و نماز گزارد و مردم به ايشان ، اقتدا كردند. در شب چهارم ، مسجد ، لبريز از جمعيت شد ؛ امّا پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به ميان آنان نرفت. عدّه اى از مردم ، صدا مى زدند: «نماز !» ؛ امّا پيامبر صلى الله عليه و آله [ از خانه ]خارج نشد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله همچنان [ در خانه ] ماند تا آن كه براى نماز صبح ، بيرون رفت. نماز صبح را كه خواند ، برخاست و رو به جمعيت كرد و شهادت (أشْهد أن لا إله إلّا اللّه ) گفت و حمد و ثناى الهى را به جا آورد . سپس فرمود: «امّا بعد ! من از حضور شما خبر داشتم ؛ امّا ترسيدم كه نماز شب بر شما واجب گردد و از عهده آن ، بر نياييد» .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، آنان را به خواندن نماز شب در ماه رمضان ، ترغيب مى كرد ، بى آن كه به وجوب چيزى فرمان دهد، و مى فرمود: «هر كس رمضان را از سرِ ايمان و اخلاص ، روزه بگيرد ، گناهان گذشته اش آمرزيده مى شود» .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، از دنيا رفت و كار [خواندن نماز شب به صورت فُرادا] ، به همين منوال در دوره خلافت ابو بكر و اوايل خلافت عمر ، ادامه يافت تا آن كه عمر دستور داد تا مسلمانان ، اين نماز را به جماعت با پيش نمازىِ اُبىّ بن كعب بخوانند ؛ و اين ، آغازِ به جماعت خواندن اين نماز در ماه رمضان بود.