فصل دوم : همراهى علم و بَدا

۱۸.امام باقر عليه السلام :علمِ [ الهى] دو گونه است : دانشى كه نزد خدا پنهان است و هيچ يك از آفريدگان بر آن آگاه نيست، و دانشى كه به فرشتگان و فرستادگانش آموخته است.
آنچه خداوند به فرشتگان و فرستادگانش آموخته، محقّق مى شود و او خودش را و فرشتگان و فرستادگانش را دروغگو نمى كند و از آن دانشى كه نزد او پنهان است، آنچه را بخواهد، مقدّم مى دارد و آنچه را بخواهد، به تأخير مى اندازد و آنچه را بخواهد، بر جاى مى گذارد.

۱۹.امام باقر عليه السلام :دانش [الهى] دو گونه است : دانشى كه [خداوند] به فرشتگان و فرستادگان و پيامبرانش آموخته است ، و دانشى كه نزد او پنهان است و هيچ كس بر آن آگاه نيست و هر چه [تغيير] مى خواهد، در آن ايجاد مى كند .

۲۰.امام باقر عليه السلام :همانا براى خداى متعال، دانشى خاص و دانشى عام است . دانش خاص ، آن دانشى است كه فرشتگان مقرّب و پيامبران مُرسلِ خود را بر آن آگاه نساخته است ، و دانش عامّ او ، دانشى است كه فرشتگان مقرّب و پيامبران مُرسلش را بر آن، آگاه نموده است و از طريق پيامبر خدا به ما رسيده است .