فصل يكم : ريشه بركت ۱
1 / 1
مبارك ، صفتى صفتى از صفات خدا است
قرآن
«پُربركت است خدايى كه فرمان روايى ، به دست اوست ؛ و او بر هر چيزى تواناست» .
«سپس او را به آفرينشى ديگر ، باز آفريديم. پس آفرين بر خدا ، و پُرخير و بركت است او ، كه نيكوترينِ آفرينندگان است!» .
ر . ك : اعراف : آيه 54 ، فرقان : آيه 1 و 10 و 61 ، غافر : آيه 64 ، زخرف : آيه 85 ، الرحمن : آيه 78 .
حديث
۱.امام صادق عليه السلامـ در ضمن دعا ـ :از تو مى خواهم... ، به آن نامت كه عرش تو بِدان استوار گشت و به آن نام يكتاى يگانه بى نظير و بلندت كه همه هستى را آكَنْده است ؛ همان نام پاكِ پاكيزه مبارك .
۲.طبّ الأئمّة، دو پسر بسطامـ به نقل از خالد عَبْسى ـ :امام رضا عليه السلام اين تعويذ ۲ را به من آموخت وفرمود: «آن را به برادران مؤمنت بياموز زيرا ؛ اين براى هر دردى ، كارساز است ، و آن ، اين است : خود را در پناه خداوندگار زمين و خداوندگار آسمان ، قرار مى دهم . خود را در پناه كسى قرار مى دهم كه با وجود نام او ، هيچ دردى ، آسيب نمى رسانَد . خود را در پناه كسى قرار مى دهم كه نامش ، بركت و درمان است » .
1.. با توجّه به معنايى كه براى «بركت» گفته شده (خير فراوان ، نفع كثير و متراكم ، خير ماندگار و...) ، در ترجمه احاديثى كه اين واژه در آنها به كار رفته ، بيشتر بر خود واژه تكيه مىكنيم ؛ چرا كه مأنوستر و روانتر است . (م)
2.. تعويذ : دعا و حِرزى كه براى حفاظت از دردها و خطرها مى خوانند و در آن ، به خدا پناه مى برند .