فصل دوم : آنچه موجب بركت جامعه است

2 / 1

پَروامندى (تقوا)

قرآن

«و اگر مردمِ آبادى ها ايمان مى آوردند و پروا پيشه مى كردند ، بركت هايى از آسمان و زمين ، به روى آنان مى گشوديم ؛ ليكن تكذيب كردند . ما هم آنان را به كيفر كارهايشان ، گرفتيم» .

«واگر آنان ، تورات و انجيل و آنچه را از سوى پروردگارشان بر آنان نازل شده بود، بر پا مى داشتند، از بالاى سر و از زير پاهايشان [از نعمت هاى الهى] برخوردار مى شدند . برخى از آنان ، گروهى ميانه رو و بيشترشان ، زشت كردار بودند» .

«و هر كس از خداوند پروا كند ، خداوند ، برايش راه خروجى [ از مشكلات] قرار مى دهد و او را از جايى كه گمان نمى كند ، روزى مى بخشد؛ و هر كس بر خدا تكيه كند ، او برايش بس است . خداوند ، كار خويش را به سامان مى رساند . به يقين ، خداوند براى هر چيزى ، اندازه اى قرار داده است» .

حديث

۱۳.امام على عليه السلامـ در سخنرانى اى كه در آن ، به پَروامندى برمى انگيزانَد ـ :امّا بعد ، شما را به پروادارى از خدا، سفارش مى كنم ... ؛ زيرا هر كه پروا پيشه كند ، سختى ها ، پس از آن كه نزديك شده اند ، از او دور مى شوند ... و رحمت ، پس از آن كه رميده است ، به او مهربان مى گردد و [چشمه ]نعمت ها ، پس از آن كه خشكيده ، بر او جوشان مى شود و [بارانِ] بركت ، پس از آن كه نَم نَم گشته است ، بر او سيل آسا مى گردد .