۶۲.امام على عليه السلام :اى مردم! براى خداوند سبحان در زمين ، حجّتى محكم تر از پيامبر ما ، محمّد صلى الله عليه و آله ، و حكمتى رساتر از كتابش ، قرآن بزرگ ، نيست ... .
د ـ حجّت ناميده شدن پيامبران
۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در يكى از سخنرانى هاى ايشان ـ :سپاس ، خدايى را كه از آغاز ، يگانه بود ۱ ... . خويش را از آفريدگانش ، در پرده داشت و فرستادگان را سوى ايشان فرستاد تا حجّت رساى او بر آفريدگانش باشند و اين فرستادگان بر آنها ، گواهانى بر ايشان ؛ و پيامبران را در ميان آنان ، نويد دهنده و هشدار دهنده بر انگيخت ، تا آن كه نابود مى شود ، از روى دليلْ نابود شود و آن كه زنده مى ماند ، به جهت دليل روشن داشتن ، زنده بمانَد .
۶۴.امام على عليه السلامـ از سخنان ايشان كه در آن ، از آدميان و دلايل روشن و حجّت هايى كه خداوند به سويشان فرستاده ، ياد مى كند ـ :فرستادگان خود را در ميان آنان بر انگيخت و پيامبرانش را پياپى [و در فاصله هاى معيّن] به سويشان فرستاد تا از آنان بخواهد كه پيمان الهى را كه در سرشت آنان نهاده ، ادا كنند و نعمت فراموش شده او را به يادشان آورند و با رساندن پيام ، حجّت را بر آنانْ تمام كنند .
۶۵.امام على عليه السلام :خداوند ، فرستادگانش را با وحى خويش ـ كه به آنان اختصاص داده ـ ، فرستاد و ايشان را حجّت خود بر آفريدگانش قرار داد تا مردم ، بهانه نياورند كه بيم داده نشده اند .
۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند سبحان ، به چهار نفر بر چهار گروه از مردم ، احتجاج مى كند : بر توانگران به سليمان ، بر تهى دستان به عيسى ، بر بردگان به يوسف ، و بر بيماران به
ايّوب ـ كه برترين درود و سلام بر ايشان باد ـ .
1.او بود و جز او ، كسى نبود .
