فصل چهارم : ويژگى برهان هاى خدا
4 / 1
روشنگرى و وضوح
قرآن
«آن گاه كه شما بر دامنه نزديك تر[ـِ كوه ] بوديد و آنان ، در دامنه دورتر[ـِ كوه ] و كاروان [تجارى قريش] ، در قسمت پايين تر از شما بودند [كه توانستند بگريزند] ، و اگر با يكديگر ، وعده گذارده بوديد ، قطعاً در وعده گاه خود ، اختلاف مى كرديد ؛ ولى [ چنين شد ] تا خداوند ، كارى را كه انجام شدنى بود ، به انجام رساند [ و ] تا كسى كه هلاك [و گم راه ]مى شود ، از روى دليل و برهان ، هلاك گردد ، و كسى كه زنده مى شود [و هدايت مى يابد] ، از روى حجّت و برهان ، زنده بماند ؛ و خداست كه در حقيقت ، شنواى داناست» .
«و خدا بر آن نيست كه گروهى را ، پس از آن كه هدايتشان نمود ، بى راه بگذارد ، مگر آن كه چيزى را كه بايد از آن پروا كنند ، برايشان بيان كرده باشد . همانا . خدا ، به هر چيزى داناست» .
حديث
۱۲۲.امام صادق عليه السلامـ در باره اين سخن خداى عز و جل :«و خدا بر آن نيست كه گروهى را ، پس از آن كه هدايتشان نمود ، بى راه بگذارد ، مگر آن كه چيزى را كه بايد از آن پروا كنند ، برايشان بيان كرده باشد»ـ :[يعنى] آنچه را كه موجب خشنودى و ناخشنودى اوست ، به ايشان بشناسانَد .
