فصل پنجم : آداب «بسم اللّه الرحمن الرحيم»

5 / 1

بلند گفتن

الف ـ سزاوارترين آيه به خوانده شدن با صداى بلند

۱۴۲.امام صادق عليه السلام :«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» ، سزاوارترين چيز به خوانده شدن با صداى بلند است ، و آن ، همان آيه اى است كه خداوند عز و جلفرموده است : «و هر گاه در قرآن ، پروردگارت را بر يكتايى اش ياد كنى ، از سرِ بيزارى ، پشت مى كنند و مى گريزند» .

ب ـ بلند «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» گفتنِ پيامبر خدا صلى الله عليه و آله

۱۴۳.امام باقر عليه السلام :هر گاه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، نيمه هاى شب [در نماز] قرآن تلاوت مى كرد ، به سبب صوت نيكويش ، قريش به آن گوش مى دادند ، و چون «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» را مى خواند ، از او مى گريختند .