۶.مستدرك الوسائل:امام صادق عليه السلام فرمود : «غيبت كردن، كفر است ، و كسى كه به غيبت گوش دهد و بِدان راضى باشد، مشرك است» .
[راوى مى گويد :] گفتم : اگر چيزى گفت كه در او نيست ؟
فرمود : «اين، بهتان است» .
۷.امام صادق عليه السلام :غيبت، آن است كه در باره برادرت چيزى بگويى كه در او وجود دارد؛ امّا خداوند عز و جل آن چيز را پوشانده است . پس هر گاه در باره اش چيزى بگويى كه در او نيست ، اين مشمول اين سخن خداوند عز و جل است كه در كتابش فرموده : «هر آينه بهتان و گناهى آشكار به گردن گرفته اند» .
۸.امام صادق عليه السلام :غيبت، آن است كه در باره برادرت چيزى بگويى كه خداوند، آن را پوشيده داشته است ؛ امّا [سخن گفتن از] آنچه در او آشكار است (مانند تندخويى و شتابكارى) ، غيبت نيست ، و بهتان، آن است كه در باره اش چيزى بگويى كه در او نيست .
۹.امام كاظم عليه السلام :هر كس پشت سر ديگرى چيزى بگويد كه در او هست و مردم هم آن را مى دانند، غيبت او را نكرده است ؛ امّا اگر كسى پشت سر ديگرى چيزى بگويد كه در او هست، ولى مردم آن را نمى دانند ، غيبتش را كرده است و هر كس در باره كسى چيزى بگويد كه در او نيست، به او بهتان زده است .
1 / 2
نمونه هايى از بهتان در جاهليت
۱۰.مجمع البيانـ در باره آيه شريف :«اى پيامبر ! هر گاه زنان مؤمن نزدت آمدند تا با تو بيعت كنند ...»ـ :سپس خداوند سبحان، از بيعت كردن زنان، ياد كرده است . اين بيعت در روز فتح مكّه بود . پس از آن كه مردان با پيامبر صلى الله عليه و آله در بالاى كوه صفا بيعت كردند ، زنان براى بيعت كردن نزد ايشان آمدند . در اين هنگام ، اين آيه نازل شد و خداوند متعال، امر فرمود كه با اين شروط، از آنان بيعت بگيرد . پس فرمود : «اى پيامبر ! هر گاه زنان مؤمن نزدت آمدند تا با تو بيعت كنند» با اين شروط كه : «چيزى را شريك خدا قرار ندهند» از بت ها و اصنام، «و دزدى نكنند» نه از شوهرانشان و نه از ديگران، «و زنا نكنند و فرزندان خود را نكشند» به هيچ روى ، نه با زنده به گور كردن و نه با سقط كردن، «و نياورند بهتانى كه آن را مى بندند» يعنى به دروغى كه مى بافند، در باره نوزادى كه يافت مى شود «در برابر دست ها و پاهايشان» ، يعنى بچّه هايى را كه فرزند آنها نيستند (بچّه هاى سر راهى)، به شوهرانشان نسبت ندهند . آنچه گفته شد ، سخن ابن عبّاس بود . ۱
1.در مأخذ ، ذيل متن آمده است : فرّاء مى گويد : زن، بچّه سر راهى را بر مى داشت و به شوهرش مى گفت : «اين، بچّه من از توست» . اين، همان بهتان دروغى است كه بين دست ها و پاهايشان بود ؛ چرا كه نوزاد، وقتى مادر، او را مى زايد، ميان دست ها و پاهاى او مى افتد . معنا[ى آيه ]اين نيست كه بچّه اى را از راه زنا به دنيا آورند و او را به شوهران نسبت دهند ؛ زيرا نهى از زنا پيش تر شرط شده است .
به قولى ، بهتانى كه زنان از آن نهى شده اند، تهمت زدن به زنان عفيف شوهردار است و دروغ بستن به مردم ، و نسبت دادن بچّه ها[ى سر راهى] به شوهران به دروغ، در حال و آينده . «و نافرمانى تو نكنند در هيچ كار نيكى» ، يعنى در تمام چيزهايى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به آنها فرمان مى دهد .
