۴۷.المعجم الكبير، طبرانىـ به نقل از سعيد بن جبير ـ :«و چرا وقتى آن را شنيديد» يعنى آن تهمت را ، «نگفتيد: براى ما نيست» يعنى براى ما سزاوار نيست «كه در اين باره سخن بگوييم» يعنى در باره آن تهمت ، در حالى كه با چشم خود نديده ايم. «منزّهى تو!» ، يعنى : چرا نگفتيد : «منزّهى تو! «اين، بهتانى بزرگ است» »؟ .

5 / 2

ترتيب اثر ندادن به گفته ها

۴۸.امام باقر عليه السلام :از امير مؤمنان عليه السلام سؤال شد : فاصله ميان حق و باطل، چه قدر است ؟
فرمود : «چهار انگشت» و امير مؤمنان عليه السلام دستش را بر گوش و چشمان خود نهاد و فرمود : «آنچه چشمانت مى بيند، آن ، حق است و آنچه گوش هايت مى شنوند، بيشترِ آن، نادرست است» .

۴۹.نهج البلاغةـ در نهى از گوش كردن به غيبت و فرق ميان حق و باطل ـ :[امام على عليه السلام فرمود:] «اى مردم ! هر كس برادر خود را به استوارى در دين و درستىِ راه، شناخت ، ديگر هرگز نبايد به گفته هاى مردم در باره او گوش سپارد . آگاه باشيد كه گاه تيرانداز تير مى افكند و تيرها به خطا مى رود ، و بسا سخنى كه باطل است و بطلان آن، از بين مى رود ، و خدا شنوا و گواه است . آگاه باشيد كه ميان حق و باطل، تنها چهار انگشت فاصله است» .
از امام عليه السلام در باره معناى اين سخنش سؤال شد . ايشان ، انگشتان خود را به هم چسباند و آنها را ميان گوش و چشم خويش نهاد و سپس فرمود : «باطل، اين است كه بگويى : شنيدم ، و حق، آن است كه بگويى : ديدم» .