حديث
۲۲۸.امام على عليه السلام :هر گاه بنده اى به كار خدا نيايد، خداوند ، او را به بخل ، مبتلا مى سازد.
۲۲۹.المعجم الأوسطـ به نقل از اَ نَس ـ :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : «واى به حال توانگران ، از دست تهى دستان در روز قيامت ! [ تهى دستان ] مى گويند: بار خدايا ! اينان ، حقوق ما را كه بر آنان واجب ساختى ، پايمال كردند. خداوند عز و جل مى فرمايد: «به عزّت و جلالم سوگند كه شما را [به خود] نزديك ، و آنان را دور مى گردانم !» .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، سپس اين آيات را خواند: «و كسانى كه در دارايى هاى آنان ، حقّى معلوم براى نيازخواه و محروم است» .
۲۳۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند متعال مى فرمايد : « ... هر بنده اى را كه او را آفريدم و به ايمان ، هدايتش كردم و اخلاقش را نيكو ساختم و به بخل ، مبتلايش نكردم، خيرِ او را خواسته ام» .
ط ـ نابودى
قرآن
«و امّا آن كه بخل ورزيد و خود را بى نياز ديد و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت ، به زودى ، راه دشوارى را به او خواهيم نمود، و چون هلاك شد، ديگر مال او به كارش نمى آيد».
«آن گاه ، او ( قارون ) را با خانه اش در زمين ، فرو برديم و گروهى نداشت كه در برابر [عذابِ ]خدا ، او را يارى كنند و [و خود نيز] نتوانست از خود ، دفاع كند. و همان كسانى كه ديروز ، آرزو داشتند تا به جاى او باشند، صبح مى گفتند: «واى ! مثل اين كه خداوند ، روزى را براى هر كس از بندگانش كه بخواهد ، گشاده يا تنگ مى گردانَد ؛ و اگر خدا بر ما منّت ننهاده بود ، ما را هم به زمين ، فرو بُرده بود. واى ! گويى كه كافران ، رستگار نمى گردند»».
