الحديث :

۵۴۲۵.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن كانَ باللّهِ أعْرَفَ كانَ مِن اللّهِ أخْوَفَ . ^۱

۵۴۲۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أعْلَمُ النّاسِ باللّهِ سُبحانَهُ أخْوَفُهُم مِنهُ . ^۲

۵۴۲۷.عنه عليه السلام :أكْثَرُ النّاسِ مَعرِفَةً لنَفْسِهِ أخْوَفُهُم لرَبِّهِ . ^۳

۵۴۲۸.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :في حِكمَةِ آلِ داوودَ : يا بنَ آدَمَ ، أصْبَحَ قلبُكَ قاسِيا و أنتَ لعَظَمةِ اللّهِ ناسِيا ، فلَو كُنتَ باللّهِ عالِما و بعَظَمَتِهِ عارِفا لَم تَزَلْ مِنهُ خائفا . ^۴

۵۴۲۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن عَرَفَ اللّهَ خافَ اللّهَ ، و مَن خافَ اللّهَ سَخَتْ نَفْسُهُ عنِ الدُّنيا . ^۵

(انظر) العلم : باب 2837 .
معرفة اللّه : باب 2567 .

1146

المُؤمِنُ بَينَ مَخافَتَينِ

۵۴۳۰.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :ألا إنّ المؤمنَ يَعْمَلُ بينَ مَخافَتَينِ : بينَ أجَلٍ قَد مَضى لا يَدْري ما اللّهُ صانِعٌ فيهِ ، و بينَ أجَلٍ قد بَقِيَ لا يَدْري ما اللّهُ قاضٍ فيهِ ، فلْيَأخُذِ العَبْدُ المؤمنُ مِن نَفْسِهِ لنَفْسِهِ و مِن دُنياهُ لآخِرَتِهِ ، و في الشَّيْبَةِ قَبلَ الكِبَرِ ، و في الحياةِ قَبلَ المَماتِ؛ فوالّذي نَفْسُ محمّدٍ بِيَدِهِ ، ما بَعدَ الدُّنيا مِن مُسْتَعْتَبٍ ، و ما بَعدَها مِن دارٍ إلاّ الجَنّةَ أوِ النّارَ . ^۶

حديث :

۵۴۲۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هركه خدا شناس تر باشد خدا ترس تر است .

۵۴۲۶.امام على عليه السلام :عالمترين مردم به خداوند سبحان، ترسانترين آنها از اوست .

۵۴۲۷.امام على عليه السلام :خود شناس ترين مردم ، خدا ترس ترين آنهاست .

۵۴۲۸.امام باقر عليه السلام :در حكمت آل داوود آمده است : اى فرزند آدم ! دلت سخت گشته است و بزرگى خدا را از ياد برده اى ؛ اگر خدا را مى شناختى و بزرگيش را مى دانستى ، همواره از او ترسان بودى .

۵۴۲۹.امام صادق عليه السلام :آن كه خدا را شناخت، از خدا ترسيد و آن كه از خدا ترسيد، دل از دنيا بركنْد .

1146

مؤمن ميان دو ترس به سر مى برد

۵۴۳۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا مؤمن ميان دو ترس كار مى كند : ميان زمانى كه از عمرش گذشته است و نمى داند خدا با او چه مى كند، [و مى آمرزدش يا نه!] و ميان زمانى كه از عمرش باقى مانده است و نمى داند خدا درباره او چه حكم خواهد كرد . پس ، بايد كه بنده مؤمن، از خود براى خود، و از دنيايش براى آخرتش و در جوانى، پيش از پيرى و در زندگى، پيش از فرا رسيدن مرگ ، بهره برگيرد ؛ زيرا سوگند به آن كه جان محمّد در دست اوست، پس از دنيا ديگر عذرخواهى و توبه اى در كار نيست و بعد از آن، سرايى جز بهشت يا دوزخ نباشد .